ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

Szövetséget kötöttem szemeimmel, hogyan vetnék hát ügyet hajadonra?

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

Hisz mely osztályrész jut Istentől felülről s mely örökség a Mindenhatótól a magasból?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Nemde balsors a jogtalannak s viszontagság a gonosztevőknek.

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Nemde ő látja útaimat s mind a lépéseimet megszámlálja!

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

Ha hamissággal jártam és csalárdságra sietett a lábam –

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

mérjen meg engem igaz serpenyőn s tudja meg Isten gáncstalanságomat –

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

ha léptem elhajolt az útról és szemeim után járt a szívem, kezeimhez hiba tapadt:

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

hadd vessek és más egyék, és sarjaim tépessenek ki gyökerestül!

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

Ha szívem elcsábíttatta magát asszony miatt, felebarátom ajtaján leskelődtem:

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

másnak őröljön a feleségem és mások hajoljanak reá;

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

mert gazság az, s bírák elé való bűn az,

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

mert tűz az, mely az enyészetig emészt, s minden termésemet gyökerestül tépi ki!

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

Ha megvetettem szolgám és szolgálóm jogát, mikor pöröltek velem –

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

hiszen mit teszek majd, midőn Isten fölkel s midőn számon kér, mit felelek neki,

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

hiszen az anyaméhben ki engem alkotott, alkotta őt és Egy formált minket a méhben –

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

ha megvontam a kívántat a szegényektől s az özvegy szemeit epesztettem,

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

s én egyedül ettem falatomat s árva nem evett belőle

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

– hisz ifjúkorom óta nálam nőtt fel, mint atyánál, s mint anyám méhéből valót úgy vezettem -;

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

ha láttam bujdosót öltözet nélkül s takarója nincs a szűkölködőnek,

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

ha nem áldottak engem ágyékai s bárányaim nyíretéből fel nem melegedett;

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

ha fölemeltem kezemet az árvára, midőn a kapuban láttam segítségemet:

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

vállam essék ki a lapoczkájából és törjék el karom a szárából;

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

mert rettenet nekem az Istentől való balsors, s fensége miatt nem tehetném!

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

Ha aranyat tettem bizalmammá és a színaranyat mondtam bizodalmamnak;

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

ha örültem, hogy nagy a vagyonom s hogy sokat ért el kezem;

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

ha láttam a napvilágot, hogy ragyog, s a holdat, a mint dicsőn halad,

27

és szívem elcsábult titokban és kezem csókra nyúlt a szájamhoz:

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

az is bíró elé való bűn, mert megtagadtam volna Istent felülről!

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

Ha örültem gyűlölőm elesésén s felbuzdultam, midőn baj érte –

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

hisz nem engedtem ínyemet, hogy vétkezzen, hogy átokkal kérjem lelkét -;

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

ha nem mondták sátram emberei: bár volna, ki húsából nem lakott jól

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

az utczán nem hált meg jövevény, az út felé tártam ki ajtaimat -;

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

ha emberek módjára takargattam bűntetteimet, keblemre rejtve bűnömet,

34

mert rettegtem a nagy tömegtől s megijesztett a családok gúnyja, úgy hogy csendben voltam, nem mentem ki a kapun!

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

Vajha volna, ki rám hallgatna – íme jegyem, feleljen nekem a Mindenható – és a vádlevél, melyet írt a pörös felem:

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

bizony, vállamon hordanám azt, felfűzném koszorúnak magamra,

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

lépéseim számát bevallanám neki, akár egy fejedelem közeledném hozzá!

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

Ha ellenem kiáltott földem s egyaránt sírtak barázdái;

39

ha erejét emésztettem pénz nélkül és gazdájával kileheltettem lelkét:

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

búza helyett sarjadjon bogáncs, és árpa helyett gazfű! Vége Jób beszédeinek.