ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

Strenge Vorschrift gab ich meinen Augen, und wie hätte ich auf eine Jungfrau lüstern blicken sollen!

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

Was wäre da die Zuteilung von Gotte droben und das Verhängnis des Allmächtigen in Himmelshöhen?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Ist es nicht Verderben für den Frevler und Unglück für die Übelthäter?

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Sieht er nicht meine Wege und zählt alle meine Schritte?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

Wenn ich mit Lüge umging, und mein Fuß dem Truge nachjagte, -

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

es wäge mich Gott mit rechter Wage, daß er meine Unschuld erkenne! -

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

wenn mein Schritt vom rechten Weg abwich, wenn mein Herz meinen Augen nachging, und an meinen Händen ein Makel klebte,

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

so will ich säen und ein andrer möge essen, und meine Schößlinge mögen ausgerissen werden.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

Wenn sich mein Herz wegen eines Weibes bethören ließ, und ich an der Thüre meines Nächsten lauerte,

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

so möge mein Weib einem anderen mahlen, und andere mögen sich über sie strecken.

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

Denn eine Schandthat wäre das, ein Vergehen, vom Richter zu strafen,

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

ja, ein Feuer, das bis zum Abgrund fräße und alle meine Habe entwurzeln müßte.

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

Wenn ich das Recht meines Knechtes verachtete und das meiner Magd, wenn wir im Streite waren -

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

was wollte ich auch thun, wenn Gott sich erhöbe, und wenn er untersuchte, was ihm erwidern?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

Hat nicht, der mich erschuf, im Mutterleib auch ihn geschaffen, und hat nicht Einer uns im Mutterschoß bereitet? -

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

Wenn ich Geringen einen Wunsch versagte und die Augen der Witwe verschmachten ließ,

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

wenn ich meinen Bissen allein verzehrte, und die Waise nicht ihr Teil davon genoß -

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

nein, seit meiner Jugend wuchs sie mir auf wie einem Vater, von Mutterleib an leitete ich sie -

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

wenn ich einen Verkommenden sah ohne Gewand und ohne Decke einen Armen,

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

wenn meine Hüften mich nicht gesegnet haben, und er sich nicht erwärmte von meiner Lämmer Schur. -

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

Wenn ich gegen eine Waise meine Faust geschwungen, weil ich im Thore Beistand für mich sah,

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

so möge meine Achsel aus ihrer Schulter fallen, und mein Arm mir aus seiner Röhre gebrochen werden.

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

Denn furchtbar war mir das von Gott verhängte Verderben, und ohnmächtig bin ich vor seiner Majestät.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

Wenn ich Gold zu meinem Hort gemacht und Feingold meinen Trost genannt habe,

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

wenn ich mich freute, daß mein Schatz so groß, und daß meine Hand so viel erworben -

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

Wenn ich das Sonnenlicht betrachtete, wie es strahlte, und den Mond, wie er so prächtig dahinwallte,

27

und mein Herz sich insgeheim bethören ließ, und meine Hand sich zum Kuß an meinen Mund legte -

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

auch das wäre ein Vergehen, vom Richter zu strafen, weil ich Gotte droben geheuchelt hätte -

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

Wenn ich mich freute über das Unglück meines Feindes und frolockte, wenn ihn Unheil traf, -

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

aber nie habe ich meinem Munde gestattet, zu sündigen, indem ich ihm fluchend den Tod anwünschte -

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

Wenn meine Hausgenossen nicht sagen mußten: “Wann wäre jemand von seinem Fleische nicht satt geworden!”

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

Der Fremdling durfte nicht im Freien übernachten, meine Thüren öffnete ich dem Wanderer -

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

Wenn ich, wie Menschen thun, meine Sünden verheimlichte, indem ich meine Schuld in meinem Busen verbarg,

34

weil ich mich scheute vor der großen Menge, und die Verachtung der Geschlechter mich schreckte, so daß ich mich still verhielt, nicht aus der Thüre ging -

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

O wäre doch, der mich anhören wollte! Hier meine Unterschrift - der Allmächtige antworte mir! Und hätte ich doch die KLageschrift, die mein Gegner schrieb!

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

Fürwahr, ich wollte sie auf meine Schulter heben, als Diadem mir um die Schläfe winden;

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

ich wollte ihm jeden meiner Schritte künden und wie ein Fürst ihm entgegen treten! Hier enden die Reden Hiobs.

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

Wenn über mich mein Acker schrie, und insgesamt seine Furchen weinten;

39

wenn ich seinen Ertrag ohne Entgelt verzehrte und seinem Besitzer das Leben ausblies -

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

so sollen statt Weizen Dornen aufgehen und statt der Gerste Unkraut.