ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

J’ai fait un pacte avec mes yeux pour ne pas même penser à une vierge.

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

Car autrement quelle part d’en haut aurait Dieu pour moi, et quel héritage des cieux, le Tout-Puissant?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Est-ce que la ruine n’est pas pour le méchant, et l’aliénation des héritages pour ceux qui opèrent l’injustice?

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Dieu ne considère-t-il pas mes voies, et tous mes pas, ne les compte-t-il point?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

Si j’ai marché dans la vanité; si mon pied s’est hâté dans la ruse;

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

Que Dieu me pèse dans une balance juste, et qu’il connaisse ma simplicité.

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

Que si mon pas s’est détourné de la voie, et si mon cœur a suivi mes yeux, et si à mes mains s’est attachée quelque souillure;

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

Que je sème et qu’un autre mange, et que ma race soit arrachée jusqu’à la racine.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

Si mon cœur a été séduit au sujet d’une femme, et si à la porte de mon ami j’ai dressé des embûches;

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

Que ma femme soit la prostituée d’un autre, et que d’autres la déshonorent.

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

Car l’adultère est un crime énorme, et une iniquité très grande.

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

C’est un feu qui dévore jusqu’à la perdition, et qui extirpe toutes les productions.

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

Si j’ai dédaigné d’aller en jugement avec mon serviteur et ma servante, lorsqu’ils disputaient contre moi.

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

(Car que ferai-je, lorsque Dieu se lèvera pour me juger? et lorsqu’il m’interrogera, que lui répondrai-je?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

N’est-ce pas celui qui m’a fait dans le sein de ma mère, qui l’a fait lui aussi, et le même qui m’a formé en elle?)

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

Si j’ai refusé aux pauvres ce qu’ils voulaient, et si j’ai fait attendre les yeux de la veuve;

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

Si j’ai mangé seul ma bouchée de pain, et si le pupille n’en a pas mangé aussi:

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

(Car dès mon enfance la compassion a crû avec moi, et du sein de ma mère elle est sortie avec moi.)

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

Si j’ai détourné mes yeux de celui qui mourait, parce qu’il n’avait pas de quoi se couvrir, et du pauvre qui était sans vêtement;

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

Si ses flancs ne m’ont pas béni, et s’il n’a pas été réchauffé par les toisons de mes brebis:

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

Si j’ai levé ma main contre un orphelin, même lorsque je me voyais supérieur à la porte de la ville:

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

Que mon épaule tombe séparée de sa jointure, et que mon bras avec tous mes os soit entièrement brisé:

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

Car j’ai toujours craint Dieu comme des îlots soulevés au-dessus de moi, et je n’ai pu supporter le poids de sa majesté.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

Si j’ai pris l’or pour ma force, et si j’ai dit à l’or affiné: Tu es ma confiance:

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

Si je me suis livré à l’allégresse à cause de mes abondantes richesses, et parce que ma main a trouvé des biens en très grand nombre;

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

Si j’ai vu le soleil, lorsqu’il brillait de son vif éclat, et la lune marchant dans son clair,

27

Et si mon cœur s’est livré à la joie en secret, et si j’ai baisé ma main de ma bouche;

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

Ce qui est une iniquité très grande, et nier le Dieu très haut:

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

Si je me suis réjoui de la ruine de celui qui me haïssait, et si j’ai bondi de joie de ce que le malheur l’avait atteint:

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

(Car je n’ai pas permis à ma bouche de pécher en cherchant à maudire son âme.)

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

Si les hommes de ma tente n’ont pas dit: Qui nous donnera de nous rassasier de sa chair?

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

(L’étranger en effet n’est pas resté dehors; ma porte a toujours été ouverte au voyageur.)

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

Si comme homme, j’ai tenu mon péché secret, et si j’ai caché dans mon sein mon iniquité;

34

Si j’ai été saisi d’effroi à cause de la grande multitude, et si le mépris de mes reproches m’a épouvanté, et si je ne me suis pas plutôt tenu dans le silence, sans sortir de ma porte:

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

Qui me donnera quelqu’un qui m’entende, afin que le Tout-Puissant écoute mon désir, et que celui qui juge, écrive lui-même un livre,

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

Afin que sur mon épaule je porte ce livre, et que je le mette comme une couronne autour de ma tête?

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

À chacun de mes pas j’en prononcerai les paroles, et je le présenterai comme à un prince.

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

Si la terre qui m’appartient crie contre moi, et que ses sillons pleurent avec elle;

39

Si j’ai mangé ses fruits sans argent, et si j’ai affligé l’âme de ses cultivateurs:

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

Qu’au lieu de blé il me naisse des ronces, et au lieu d’orge, des épines.