< ایوب 31 >

با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم. 1
J’avais fait un pacte avec mes yeux, et comment aurais-je arrêté mes regards sur une vierge. —
خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟ 2
Quelle part, me disais-je, Dieu me réserverait-il d’en haut? Quel sort le Tout-Puissant me ferait-il de son ciel?
آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟ 3
La ruine n’est-elle pas pour le méchant, et le malheur pour les artisans d’iniquité?
آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند. 4
Dieu ne connaît-il pas mes voies, ne compte-t-il pas tous mes pas?
من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام. 5
Si j’ai marché dans le sentier du mensonge, si mon pied a couru après la fraude, —
بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم. 6
que Dieu me pèse dans de justes balances, et il reconnaîtra mon innocence!
اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است، 7
Si mes pas se sont écartés du droit chemin, si mon cœur a suivi mes yeux, si quelque souillure s’est attachée à mes mains, —
باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند. 8
que je sème, et qu’un autre mange, que mes rejetons soient déracinés!
اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام، 9
Si mon cœur a été séduit par une femme, si j’ai fait le guet à la porte de mon prochain, —
باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛ 10
que ma femme tourne la meule pour un autre, que des étrangers la déshonorent!
زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است، 11
Car c’est là un crime horrible, un forfait que punissent les juges;
و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد. 12
un feu qui dévore jusqu’à la ruine, qui aurait détruit tous mes biens.
اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند، 13
Si j’ai méconnu le droit de mon serviteur ou de ma servante, quand ils étaient en contestation avec moi: —
چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟ 14
Que faire, quand Dieu se lèvera? Au jour de sa visite, que lui répondrai-je?
چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم. 15
Celui qui m’a fait dans le sein de ma mère ne l’a-t-il pas fait aussi? Un même Créateur ne nous a-t-il pas formés?
هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند، 16
Si j’ai refusé aux pauvres ce qu’ils désiraient, si j’ai fait languir les yeux de la veuve,
یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام 17
si j’ai mangé seul mon morceau de pain, sans que l’orphelin en ait eu sa part: —
و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام. 18
dès mon enfance il m’a gardé comme un père; dès ma naissance il a guidé mes pas.
اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد، 19
Si j’ai vu le malheureux périr sans vêtements, l’indigent manquer de couverture,
لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد. 20
sans que ses reins m’aient béni, sans que la toison de mes agneaux l’ait réchauffé;
اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم 21
si j’ai levé la main contre l’orphelin, parce que je me voyais un appui dans les juges, —
بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند. 22
que mon épaule se détache du tronc, que mon bras soit arraché de l’humérus.
هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم. 23
Car je crains la vengeance de Dieu, et devant sa majesté je ne puis subsister.
هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام 24
Si j’ai mis dans l’or mon assurance, si j’ai dit à l’or pur: « Tu es mon espoir; »
و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است. 25
si je me suis réjoui de l’abondance de mes biens, des trésors amassés par mes mains;
هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛ 26
si, en voyant le soleil jeter ses feux, et la lune s’avancer dans sa splendeur,
27
mon cœur s’est laissé séduire en secret, si ma main s’est portée à ma bouche, —
چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند. 28
c’est là encore un crime que punit le juge; j’aurais renié le Dieu très-haut.
هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام، 29
Si j’ai été joyeux de la ruine de mon ennemi, si j’ai tressailli d’allégresse quand le malheur l’a frappé: —
هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام. 30
Non, je n’ai pas permis à ma langue de pécher, en demandant sa mort avec imprécation!...
هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند. 31
Si les gens de ma tente ne disaient pas: « Où trouver quelqu’un qui ne soit pas rassasiés de sa table? »
هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام. 32
si l’étranger passait la nuit en dehors, si je n’ouvrais pas la porte au voyageur!...
هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم. 33
Si j’ai, comme font les hommes, déguisé mes fautes, et renfermé mes iniquités dans mon sein,
34
par peur de la grande assemblée, par crainte du mépris des familles, au point de me taire, et de n’oser franchir le seuil de ma porte!...
ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد، 35
Oh! Qui me fera trouver quelqu’un qui m’écoute? Voilà ma signature: que le Tout-Puissant me réponde! Que mon adversaire écrive aussi sa cédule!
و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم! 36
On verra si je ne la mets pas sur mon épaule, si je n’en ceins pas mon front comme d’un diadème!
تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم. 37
Je rendrai compte à mon juge de tous mes pas, je m’approcherai de lui comme un prince.
اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم، 38
Si ma terre crie contre moi, si j’ai fait pleurer ses sillons;
39
si j’ai mangé ses produits sans l’avoir payée, si je l’ai arrachée à ses légitimes possesseurs, —
باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب. 40
qu’au lieu de froment il y naisse des épines, et de l’ivraie au lieu d’orge! Ici finissent les discours de Job.

< ایوب 31 >