ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

I made a covenant with mine eyes; why then should I think upon a maid?

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

For what portion of God [is there] from above? and [what] inheritance of the Almighty from on high?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

[Is] not destruction to the wicked? and a strange [punishment] to the workers of iniquity?

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Doth not he see my ways, and count all my steps?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

If I have walked with vanity, or if my foot hath hasted to deceit;

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

Let me be weighed in an even balance, that God may know mine integrity.

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

If my step hath turned out of the way, and mine heart walked after mine eyes, and if any blot hath cleaved to mine hands;

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

[Then] let me sow, and let another eat; yea, let my offspring be rooted out.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

If mine heart have been deceived by a woman, or [if] I have laid wait at my neighbour’s door;

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

[Then] let my wife grind unto another, and let others bow down upon her.

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

For this [is] an heinous crime; yea, it [is] an iniquity [to be punished by] the judges.

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

For it [is] a fire [that] consumeth to destruction, and would root out all mine increase.

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

If I did despise the cause of my manservant or of my maidservant, when they contended with me;

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

What then shall I do when God riseth up? and when he visiteth, what shall I answer him?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

Did not he that made me in the womb make him? and did not one fashion us in the womb?

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

If I have withheld the poor from [their] desire, or have caused the eyes of the widow to fail;

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

Or have eaten my morsel myself alone, and the fatherless hath not eaten thereof;

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

(For from my youth he was brought up with me, as [with] a father, and I have guided her from my mother’s womb; )

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

If I have seen any perish for want of clothing, or any poor without covering;

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

If his loins have not blessed me, and [if] he were [not] warmed with the fleece of my sheep;

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

If I have lifted up my hand against the fatherless, when I saw my help in the gate:

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

[Then] let mine arm fall from my shoulder blade, and mine arm be broken from the bone.

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

For destruction [from] God [was] a terror to me, and by reason of his highness I could not endure.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

If I have made gold my hope, or have said to the fine gold, [Thou art] my confidence;

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

If I rejoiced because my wealth [was] great, and because mine hand had gotten much;

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

If I beheld the sun when it shined, or the moon walking [in] brightness;

27

And my heart hath been secretly enticed, or my mouth hath kissed my hand:

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

This also [were] an iniquity [to be punished by] the judge: for I should have denied the God [that is] above.

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

If I rejoiced at the destruction of him that hated me, or lifted up myself when evil found him:

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

Neither have I suffered my mouth to sin by wishing a curse to his soul.

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

If the men of my tabernacle said not, Oh that we had of his flesh! we cannot be satisfied.

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

The stranger did not lodge in the street: [but] I opened my doors to the traveller.

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

If I covered my transgressions as Adam, by hiding mine iniquity in my bosom:

34

Did I fear a great multitude, or did the contempt of families terrify me, that I kept silence, [and] went not out of the door?

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

Oh that one would hear me! behold, my desire [is, that] the Almighty would answer me, and [that] mine adversary had written a book.

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

Surely I would take it upon my shoulder, [and] bind it [as] a crown to me.

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

I would declare unto him the number of my steps; as a prince would I go near unto him.

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

If my land cry against me, or that the furrows likewise thereof complain;

39

If I have eaten the fruits thereof without money, or have caused the owners thereof to lose their life:

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

Let thistles grow instead of wheat, and cockle instead of barley. The words of Job are ended.