ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

I made a covenant with mine eyes; and how should I fix my regard upon a maid?

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

For what would have been [my] portion of God from above, and what the heritage of the Almighty from on high?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Is not calamity for the unrighteous? and misfortune for the workers of iniquity?

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Doth not he see my ways, and number all my steps?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

If I have walked with falsehood, and my foot hath hasted to deceit,

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

(Let me be weighed in an even balance, and God will take knowledge of my blamelessness; )

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

If my step have turned out of the way, and my heart followed mine eyes, and if any blot cleaveth to my hands;

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

Let me sow, and another eat; and let mine offspring be rooted out.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

If my heart have been enticed unto a woman, so that I laid wait at my neighbour's door,

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

Let my wife grind for another, and let others bow down upon her.

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

For this is an infamy; yea, it is an iniquity [to be judged by] the judges:

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

For it is a fire that consumeth to destruction, and would root out all mine increase.

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

If I have despised the cause of my bondman or of my bondmaid, when they contended with me,

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

What then should I do when God riseth up? and if he visited, what should I answer him?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

Did not he that made me in the womb make him? and did not One fashion us in the womb?

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

If I have withheld the poor from [their] desire, or caused the eyes of the widow to fail;

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

Or have eaten my morsel alone, so that the fatherless ate not thereof,

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

(For from my youth he grew up with me as with a father, and I have guided the [widow] from my mother's womb; )

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

If I have seen any perishing for want of clothing, or any needy without covering;

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

If his loins have not blessed me, and if he were not warmed with the fleece of my lambs;

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

If I have lifted up my hand against an orphan, because I saw my help in the gate:

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

[Then] let my shoulder fall from the shoulder-blade, and mine arm be broken from the bone!

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

For calamity from God was a terror to me, and by reason of his excellency I was powerless.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

If I have made gold my hope, or said to the fine gold, My confidence!

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

If I rejoiced because my wealth was great, and because my hand had gotten much;

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

If I beheld the sun when it shone, or the moon walking in brightness,

27

And my heart have been secretly enticed, so that my mouth kissed my hand:

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

This also would be an iniquity for the judge, for I should have denied the God who is above.

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

If I rejoiced at the destruction of him that hated me, and exulted when evil befell him;

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

(Neither have I suffered my mouth to sin by asking his life with a curse; )

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

If the men of my tent said not, Who shall find one that hath not been satisfied with his meat? —

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

The stranger did not lodge without; I opened my doors to the pathway.

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

If I covered my transgressions as Adam, by hiding mine iniquity in my bosom,

34

Because I feared the great multitude, and the contempt of families terrified me, so that I kept silence, and went not out of the door, ...

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

Oh that I had one to hear me! Behold my signature: let the Almighty answer me! And let mine opponent write an accusation!

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

Would I not take it upon my shoulder? I would bind it on to me [as] a crown;

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

I would declare unto him the number of my steps; as a prince would I come near to him.

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

If my land cry out against me, and its furrows weep together;

39

If I have eaten the fruits thereof without money, and have tormented to death the souls of its owners:

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

Let thistles grow instead of wheat, and tares instead of barley. The words of Job are ended.