ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

“I have made a covenant with my eyes. How then could I gaze with desire at a virgin?

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

For what is the allotment of God from above, or the heritage from the Almighty on high?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Does not disaster come to the unjust and calamity to the workers of iniquity?

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Does He not see my ways and count my every step?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

If I have walked in falsehood or my foot has rushed to deceit,

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

let God weigh me with honest scales, that He may know my integrity.

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

If my steps have turned from the path, if my heart has followed my eyes, or if impurity has stuck to my hands,

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

then may another eat what I have sown, and may my crops be uprooted.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

If my heart has been enticed by my neighbor’s wife, or I have lurked at his door,

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

then may my own wife grind grain for another, and may other men sleep with her.

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

For that would be a heinous crime, an iniquity to be judged.

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

For it is a fire that burns down to Abaddon; it would root out my entire harvest.

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

If I have rejected the cause of my manservant or maidservant when they made a complaint against me,

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

what will I do when God rises to judge? How will I answer when called to account?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

Did not He who made me in the womb also make them? Did not the same One form us in the womb?

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

If I have denied the desires of the poor or allowed the widow’s eyes to fail,

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

if I have eaten my morsel alone, not sharing it with the fatherless—

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

though from my youth I reared him as would a father, and from my mother’s womb I guided the widow—

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

if I have seen one perish for lack of clothing, or a needy man without a cloak,

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

if his heart has not blessed me for warming him with the fleece of my sheep,

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

if I have lifted up my hand against the fatherless because I saw that I had support in the gate,

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

then may my arm fall from my shoulder and be torn from its socket.

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

For calamity from God terrifies me, and His splendor I cannot overpower.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

If I have put my trust in gold or called pure gold my security,

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

if I have rejoiced in my great wealth because my hand had gained so much,

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

if I have beheld the sun in its radiance or the moon moving in splendor,

27

so that my heart was secretly enticed and my hand threw a kiss from my mouth,

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

this would also be an iniquity to be judged, for I would have denied God on high.

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

If I have rejoiced in my enemy’s ruin, or exulted when evil befell him—

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

I have not allowed my mouth to sin by asking for his life with a curse—

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

if the men of my house have not said, ‘Who is there who has not had his fill?’—

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

but no stranger had to lodge on the street, for my door has been open to the traveler—

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

if I have covered my transgressions like Adam by hiding my guilt in my heart,

34

because I greatly feared the crowds and the contempt of the clans terrified me, so that I kept silent and would not go outside—

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

(Oh, that I had one to hear me! Here is my signature. Let the Almighty answer me; let my accuser compose an indictment.

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

Surely I would carry it on my shoulder and wear it like a crown.

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

I would give account of all my steps; I would approach Him like a prince.)—

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

if my land cries out against me and its furrows weep together,

39

if I have devoured its produce without payment or broken the spirit of its tenants,

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

then let briers grow instead of wheat and stinkweed instead of barley.” Thus conclude the words of Job.