ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

I made a covenant with my eyes. How then should I look upon a virgin?

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

For what is the portion from God above, and the heritage from the Almighty on high?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Is it not calamity to the unrighteous, and disaster to the workers of iniquity?

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Does he not see my ways, and number all my steps?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

If I have walked with falsehood, and my foot has hastened to deceit

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

(let me be weighed in an even balance, that God may know my integrity);

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

if my step has turned out of the way, and my heart walked after my eyes, and if any spot has clung to my hands,

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

then let me sow, and let another eat, yea, let the produce of my field be rooted out.

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

If my heart has been enticed to a woman, and I have laid wait at my neighbor's door,

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

then let my wife grind to another, and let others bow down upon her.

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

For that is a heinous crime, yea, it is an iniquity to be punished by the judges.

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

For it is a fire that consumes to destruction, and would root out all my increase.

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

If I have despised the case of my man-servant or of my maid-servant when they contended with me,

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

what then shall I do when God rises up? And when he visits, what shall I answer him?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

Did not he who made me in the womb make him? And did not one fashion us in the womb?

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

If I have withheld the poor from their desire, or have caused the eyes of the widow to fail,

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

or have eaten my morsel alone, and the fatherless has not eaten of it

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

(no, from my youth he grew up with me as with a father, and her I have guided from my mother's womb);

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

if I have seen any perish for lack of clothing, or that the needy had no covering;

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

if his loins have not blessed me, and if he has not been warmed with the fleece of my sheep;

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

if I have lifted up my hand against the fatherless, because I saw my help in the gate,

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

then let my shoulder fall from the shoulder-blade, and my arm be broken from the bone.

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

For calamity from God is a terror to me, and I can do nothing because of his majesty.

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

If I have made gold my hope, and have said to the fine gold, Thou are my confidence;

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

if I have rejoiced because my wealth was great, and because my hand had gotten much;

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

if I have beheld the sun when it shone, or the moon walking in brightness,

27

and my heart has been secretly enticed, and my mouth has kissed my hand

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

(this also is an iniquity to be punished by the judges, for I would have denied the God that is above);

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

if I have rejoiced at the destruction of him who hated me, or lifted up myself when evil found him

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

(yea, I have not allowed my mouth to sin by asking his life with a curse);

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

if the men of my tent have not said, Who can find one who has not been filled with his food?

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

(the sojourner has not lodged in the street, but I have opened my doors to the traveler);

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

if like Adam I have covered my transgressions by hiding my iniquity in my bosom

34

because I feared the great multitude, and the contempt of families terrified me so that I kept silence, and did not go out of the door-

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

O that I had someone to hear me (Lo, here is my signature, let the Almighty answer me), and that I had the indictment which my adversary has written!

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

Surely I would carry it upon my shoulder. I would bind it to me as a crown.

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

I would declare to him the number of my steps. I would go near to him as a prince.

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

If my land cries out against me, and the furrows of it weep together;

39

if I have eaten the fruits of it without money, or have caused the owners of it to lose their lives,

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

let thistles grow instead of wheat, and cockle instead of barley. The words of Job are ended.