ایوب 31

1 با چشمان خود عهد بستم که هرگز با نظر شهوت به دختری نگاه نکنم.

Jeg sluttede en Pagt med mit Øje om ikke at se på en Jomfru;

2 خدای قادر مطلق که در بالاست برای ما چه تدارک دیده است؟

hvad var ellers min Lod fra Gud hist oppe, den Arv, den Almægtige gav fra det høje?

3 آیا مصیبت و بلا سرنوشت شریران و بدکاران نیست؟

Har ikke den lovløse Vanheld i Vente, Udådsmændene Modgang?

4 آیا او هر کاری را که می‌کنم و هر قدمی را که برمی‌دارم نمی‌بیند.

Ser han ej mine Veje og tæller alle mine Skridt?

5 من هرگز دروغ نگفته و کسی را فریب نداده‌ام.

Har jeg holdt til med Løgn, og hasted min Fod til Svig

6 بگذار خدا خودش مرا با ترازوی عدل بسنجد و ببیند که بی‌گناهم.

på Rettens Vægtskål veje han mig, så Gud kan kende min Uskyld

7 اگر پایم را از راه خدا بیرون گذاشته‌ام، یا اگر دلم در طمع چیزهایی بوده که چشمانم دیده است، یا اگر دستهایم به گناه آلوده شده است،

er mit Skridt bøjet af fra Vejen, og har mit Hjerte fulgt mine Øjne, hang noget ved mine Hænder,

8 باشد که غله‌ای که کاشته‌ام از ریشه کنده شود و یا شخص دیگری آن را درو کند.

da gid jeg må så og en anden fortære, og hvad jeg planted, oprykkes med Rode!

9 اگر شیفتهٔ زن مرد دیگری شده، در کمین او نشسته‌ام،

Blev jeg en Dåre på Grund at en Kvinde, og har jeg luret ved Næstens Dør,

10 باشد که همسرم را مرد دیگری تصاحب کند؛

så dreje min Hustru Kværn for en anden, og andre bøje sig over hende!

11 زیرا این کار زشت سزاوار مجازات است،

Thi sligt var Skændselsdåd, Brøde, der drages for Retten,

12 و مانند آتشی جهنمی می‌تواند تمام هستی مرا بسوزاند و از بین ببرد.

ja, Ild, der æder til Afgrunden og sætter hele min Høst i Brand!

13 اگر نسبت به غلام یا کنیز خود بی‌انصافی می‌کردم، وقتی که از من شکایت داشتند،

Har jeg ringeagtet min Træls og min Trælkvindes Ret, når de trættede med mig,

14 چگونه می‌توانستم با خدا روبرو شوم؟ و هنگامی که در این باره از من سؤال می‌کرد، چه جوابی می‌دادم؟

hvad skulde jeg da gøre, når Gud stod op, hvad skulde jeg svare, når han så efter?

15 چون هم من و هم خدمتگزارانم، به دست یک خدا سرشته شده‌ایم.

Har ikke min Skaber skabt ham i Moders Skød, har en og samme ej dannet os begge i Moders Liv?

16 هرگز از کمک کردن به فقرا کوتاهی نکرده‌ام. هرگز نگذاشته‌ام بیوه‌زنی در ناامیدی بماند،

Har jeg afslået ringes Ønske, ladet Enkens Øjne vansmægte,

17 یا یتیمی گرسنگی بکشد، بلکه خوراک خود را با آنها قسمت کرده‌ام

var jeg ene om at spise mit Brød, har den faderløse ej spist deraf

18 و تمام عمر خود را صرف نگهداری از آنها نموده‌ام.

nej, fra Barnsben fostred jeg ham som en Fader, jeg ledede hende fra min Moders Skød.

19 اگر کسی را می‌دیدم که لباس ندارد و از سرما می‌لرزد،

Har jeg set en Stakkel blottet for Klæder, en fattig savne et Tæppe

20 لباسی از پشم گوسفندانم به او می‌دادم تا از سرما در امان بماند و او با تمام وجود برای من دعای خیر می‌کرد.

visselig nej, hans Hofter velsigned mig, når han varmed sig i Uld af mine Lam.

21 اگر من با استفاده از نفوذی که در دادگاه داشته‌ام حق یتیمی را پایمال نموده باشم

Har jeg løftet min Bånd mod en faderløs, fordi jeg var vis på Medhold i Retten,

22 بازویم از کتفم بیفتد و دستم بشکند.

så falde min Skulder fra Nakken, så rykkes min Arm af Led!

23 هرگز جرأت نمی‌کردم چنین کاری را انجام دهم، زیرا از مجازات و عظمت خدا می‌ترسیدم.

Thi Guds Rædsel var kommet over mig, og når han rejste sig, magted jeg intet!

24 هرگز به طلا و نقره تکیه نکرده‌ام

Har jeg slået min Lid til Guld, kaldt det rene Guld min Fortrøstning,

25 و شادی من متکی به مال و ثروت نبوده است.

var det min Glæde, at Rigdommen voksed, og at min Hånd fik sanket så meget,

26 هرگز فریفتهٔ خورشید تابان و ماه درخشان نشده‌ام و آنها را از دور نبوسیده و پرستش نکرده‌ام؛

så jeg, hvorledes Sollyset stråled, eller den herligt skridende Måne,

27

og lod mit Hjerte sig dåre i Løn, så jeg hylded dem med Kys på min Hånd

28 چون اگر مرتکب چنین کارهایی شده بودم مفهومش این بود که خدای متعال را انکار کرده‌ام، و چنین گناهی بی‌سزا نمی‌ماند.

også det var Brøde, der drages for Retten, thi da fornægted jeg Gud hist oppe.

29 هرگز از مصیبت دشمن شادی نکرده‌ام،

Var min Avindsmands Fald min Glæd jubled jeg, når han ramtes af Vanheld

30 هرگز آنها را نفرین نکرده‌ام و زبانم را از این گناه باز داشته‌ام.

nej, jeg tillod ikke min Gane at synde, så jeg bandende kræved hans Sjæl.

31 هرگز نگذاشته‌ام خدمتگزارانم گرسنه بمانند.

Har min Husfælle ej måttet sige: "Hvem mættedes ej af Kød fra hans Bord"

32 هرگز نگذاشته‌ام غریبه‌ای شب را در کوچه بخوابد، بلکه در خانهٔ خود را به روی او باز گذاشته‌ام.

nej, den fremmede lå ej ude om Natten, jeg åbned min Dør for Vandringsmænd.

33 هرگز مانند دیگران به خاطر ترس از سرزنش مردم، سعی نکرده‌ام گناهانم را پنهان سازم و خاموش در داخل خانهٔ خود بنشینم.

Har jeg skjult mine Synder, som Mennesker gør, så jeg dulgte min Brøde i Brystet

34

af Frygt for den store Hob, af Angst for Stamfrænders Ringeagt, så jeg blev inden Døre i Stilhed!

35 ای کاش کسی پیدا می‌شد که به حرفهایم گوش بدهد! من دفاعیهٔ خود را تقدیم می‌کنم. بگذار قادر مطلق جواب مرا بدهد و اتهاماتی را که به من نسبت داده شده به من نشان دهد،

Ak, var der dog en, der hørte på mig! Her er mit Bomærke - lad den Almægtige svare! Havde jeg blot min Modparts Indlæg!

36 و من آنها را مانند تاجی بر سر می‌گذارم!

Sandelig, tog jeg det på min Skulder, kransed mit Hoved dermed som en Krone,

37 تمام کارهایی را که کرده‌ام برای او تعریف می‌کنم و سربلند در حضور او می‌ایستم.

svared ham for hvert eneste Skridt og mødte ham som en Fyrste.

38 اگر زمینی که در آن کشت می‌کنم مرا متهم سازد به اینکه صاحبش را کشته‌ام و آن را تصاحب کرده‌ام تا از محصولش استفاده برم،

Har min Mark måttet skrige over mig og alle Furerne græde,

39

har jeg tæret dens Kraft uden Vederlag, udslukt dens Ejeres Liv,

40 باشد که در آن زمین به جای گندم، خار و به عوض جو، علفهای هرز بروید. پایان سخنان ایوب.

så gro der Tjørn for Hvede og Ukrudt i Stedet for Byg! Her ender Jobs Ord.