ایوب 30

1 ولی اکنون کسانی که از من جوانترند مرا مسخره می‌کنند، در حالی که من عار داشتم پدرانشان را حتی جزو سگهای گله‌ام بدانم؛

“Mas agora, aqueles que são mais jovens do que eu me ridicularizaram, cujos pais eu considerava indignos de colocar com meus cães de ovelha.

2 نیروی بازوانشان برای من چه فایده‌ای دارد، زیرا رمقی در آنها باقی نمانده است.

De que me serve a força de suas mãos? homens em que a idade madura pereceu?

3 از شدت گرسنگی لاغر و بیتاب شده، سر به بیابان خشک و متروک می‌نهادند.

They são gafanhotos da falta e da fome. Eles roem o solo seco, no meio da escuridão do desperdício e da desolação.

4 در میان بوته‌ها علف‌شوره می‌چیدند، و ریشۀ شورگیاه را می‌خورند.

Eles depenam ervas salinas junto aos arbustos. As raízes da árvore da vassoura são seu alimento.

5 چون مردم آنها را مانند یک دزد با داد و قال از میان خود رانده بودند.

Eles são expulsos do meio dos homens. Choram atrás deles como depois de um ladrão,

6 پس آنها مجبور شدند در سراشیبی کوهها ساکن شوند، در میان صخره‌ها و حفره‌های زمین.

so que eles vivem em vales assustadores, e em buracos da terra e das rochas.

7 در بیابانها عرعر می‌کردند و زیر بوته‌ها می‌لولیدند.

Eles se vangloriam entre os arbustos. Elas são reunidas sob as urtigas.

8 آنها احمقانی بی‌نام و نشانند که از سرزمین خود طرد شده‌اند.

Eles são filhos de tolos, sim, filhos de homens maus. Eles foram açoitados para fora da terra.

9 و حال فرزندان ایشان مرا به باد ریشخند گرفته‌اند و من بازیچهٔ دست آنها شده‌ام.

“Agora me tornei a canção deles. Sim, eu sou uma palavra de ordem para eles.

10 از من کراهت دارند و نزدیکم نمی‌آیند. از تف انداختن به صورتم ابایی ندارند.

Eles me abominam, eles se distanciam de mim, e não hesite em cuspir na minha cara.

11 خدا مرا ذلیل و ناتوان ساخته است، پس آنها هر چه دلشان می‌خواهد با من می‌کنند.

Pois ele desatou seu cordão, e me afligiu; e eles se livraram da contenção diante de mim.

12 این اراذل و اوباش از هر سو به من حمله می‌کنند و سر راهم دام می‌گذارند.

À minha direita, levante a multidão. Eles empurram meus pés para o lado. Eles lançam seus caminhos de destruição contra mim.

13 راه مرا می‌بندند و دست به هر کاری می‌زنند تا مرا از پای درآورند. آنها می‌دانند که من بی‌یار و یاورم.

Eles estragam meu caminho. Eles promovem minha destruição sem a ajuda de ninguém.

14 ناگهان بر من هجوم می‌آورند و وقتی که می‌بینند به زمین افتاده‌ام بر سرم می‌ریزند.

Como através de uma ampla brecha, eles vêm. Eles se enrolam em meio à ruína.

15 در ترس و وحشت به سر می‌برم. آبروی من رفته است و سعادتم مانند ابر ناپدید شده است.

Os terroristas se voltaram contra mim. Eles perseguem minha honra como o vento. Meu bem-estar faleceu como uma nuvem.

16 دیگر رمقی در بدنم نمانده و تسکینی برای رنجهایم نیست.

“Agora minha alma está derramada dentro de mim. Os dias de aflição se apoderaram de mim.

17 شبانگاه دردی شدید تمام استخوانهایم را فرا می‌گیرد و لحظه‌ای آرامم نمی‌گذارد.

Na estação noturna meus ossos são trespassados em mim, e as dores que me roem não descansam.

18 خدا با دست قوی یقۀ پیراهنم را سخت گرفته است.

Minha peça de vestuário está desfigurada por uma grande força. Me prende como o colarinho da minha túnica.

19 خدا مرا به گل و لجن کشیده و به خاک نشانده است.

Ele me lançou na lama. Eu me tornei como poeira e cinzas.

20 ای خدا، نزد تو فریاد برمی‌آورم، ولی به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، اما نگاهم نمی‌کنی.

Eu choro para você, e você não me responde. Eu me levanto e você me olha de frente.

21 نسبت به من بی‌رحم شده‌ای و با تمام قدرت آزارم می‌دهی.

Você se tornou cruel para mim. Com o poder de sua mão, você me persegue.

22 مرا به میان گردباد می‌اندازی و در مسیر طوفان قرار می‌دهی.

Você me levanta até o vento e me leva com ele. Você me dissolve na tempestade.

23 می‌دانم مرا به دیار مرگ که برای همۀ زندگان مقرر است، می‌فرستی.

Pois eu sei que você me trará à morte, para a casa designada para todos os habitantes.

24 چرا به کسی که خرد شده است و کاری جز التماس کردن، از او برنمی‌آید، حمله می‌کنی؟

“Entretanto, não se estende uma mão em sua queda? Ou em sua calamidade, portanto, clamando por ajuda?

25 آیا من برای آنانی که در زحمت بودند گریه نمی‌کردم؟ آیا برای نیازمندان غصه نمی‌خوردم؟

Eu não chorei por ele que estava em apuros? Minha alma não ficou de luto pelos necessitados?

26 با وجود این به پاس خوبی، بدی نصیبم شد و به جای نور، تاریکی به سراغم آمد.

Quando procurei o bem, então veio o mal. Quando esperei pela luz, veio a escuridão.

27 دلم آشفته است و آرام و قرار ندارد. امواج مصیبت مرا فرا گرفته‌اند.

Meu coração está perturbado, e não descansa. Dias de aflição vieram sobre mim.

28 تاریکی وجودم را تسخیر کرده و از شدت غم به این سو و آن سو می‌روم و قرار ندارم. در میان جماعت می‌ایستم و با التماس کمک می‌طلبم.

Vou de luto sem o sol. Eu me levanto na assembléia e clamo por ajuda.

29 ناله‌هایم به فریاد شغال و جغد می‌ماند.

Sou um irmão de chacais, e um companheiro de avestruzes.

30 پوست بدنم سیاه شده، و کنده می‌شود. استخوانهایم از شدت تب می‌سوزد.

Minha pele cresce preta e se descasca de mim. Meus ossos estão queimados com o calor.

31 نوای شادِ چنگِ من، به نوحه‌گری مبدل شده و از نی من ناله‌های جانگداز به گوش می‌رسد.

Por isso, minha harpa se transformou em luto, e meu cachimbo na voz daqueles que choram.