ایوب 30
| ولی اکنون کسانی که از من جوانترند مرا مسخره می‌کنند، در حالی که من عار داشتم پدرانشان را حتی جزو سگهای گله‌ام بدانم؛ | 1 |
Nunc autem derident me iuniores tempore, quorum non dignabar patres ponere cum canibus gregis mei:
| نیروی بازوانشان برای من چه فایده‌ای دارد، زیرا رمقی در آنها باقی نمانده است. | 2 |
Quorum virtus manuum mihi erat pro nihilo, et vita ipsa putabantur indigni.
| از شدت گرسنگی لاغر و بیتاب شده، سر به بیابان خشک و متروک می‌نهادند. | 3 |
Egestate et fame steriles, qui rodebant in solitudine, squallentes calamitate, et miseria.
| در میان بوته‌ها علف‌شوره می‌چیدند، و ریشۀ شورگیاه را می‌خورند. | 4 |
Et mandebant herbas, et arborum cortices, et radix iuniperorum erat cibus eorum.
| چون مردم آنها را مانند یک دزد با داد و قال از میان خود رانده بودند. | 5 |
Qui de convallibus ista rapientes, cum singula reperissent, ad ea cum clamore currebant.
| پس آنها مجبور شدند در سراشیبی کوهها ساکن شوند، در میان صخره‌ها و حفره‌های زمین. | 6 |
In desertis habitabant torrentium, et in cavernis terrae, vel super glaream.
| در بیابانها عرعر می‌کردند و زیر بوته‌ها می‌لولیدند. | 7 |
Qui inter huiuscemodi laetabantur, et esse sub sentibus delicias computabant.
| آنها احمقانی بی‌نام و نشانند که از سرزمین خود طرد شده‌اند. | 8 |
Filii stultorum et ignobilium, et in terra penitus non parentes.
| و حال فرزندان ایشان مرا به باد ریشخند گرفته‌اند و من بازیچهٔ دست آنها شده‌ام. | 9 |
Nunc in eorum canticum versus sum, et factus sum eis in proverbium.
| از من کراهت دارند و نزدیکم نمی‌آیند. از تف انداختن به صورتم ابایی ندارند. | 10 |
Abominantur me, et longe fugiunt a me, et faciem meam conspuere non verentur.
| خدا مرا ذلیل و ناتوان ساخته است، پس آنها هر چه دلشان می‌خواهد با من می‌کنند. | 11 |
Pharetram enim suam aperuit, et afflixit me, et frenum posuit in os meum.
| این اراذل و اوباش از هر سو به من حمله می‌کنند و سر راهم دام می‌گذارند. | 12 |
Ad dexteram orientis calamitatis meae illico surrexerunt: pedes meos subverterunt, et oppresserunt quasi fluctibus semitis suis.
| راه مرا می‌بندند و دست به هر کاری می‌زنند تا مرا از پای درآورند. آنها می‌دانند که من بی‌یار و یاورم. | 13 |
Dissipaverunt itinera mea, insidiati sunt mihi, et praevaluerunt, et non fuit qui ferret auxilium.
| ناگهان بر من هجوم می‌آورند و وقتی که می‌بینند به زمین افتاده‌ام بر سرم می‌ریزند. | 14 |
Quasi rupto muro, et aperta ianua, irruerunt super me, et ad meas miserias devoluti sunt.
| در ترس و وحشت به سر می‌برم. آبروی من رفته است و سعادتم مانند ابر ناپدید شده است. | 15 |
Redactus sum in nihilum: abiit quasi ventus desiderium meum: et velut nubes pertransiit salus mea.
| دیگر رمقی در بدنم نمانده و تسکینی برای رنجهایم نیست. | 16 |
Nunc autem in memetipso marcescit anima mea, et possident me dies afflictionis.
| شبانگاه دردی شدید تمام استخوانهایم را فرا می‌گیرد و لحظه‌ای آرامم نمی‌گذارد. | 17 |
Nocte os meum perforatur doloribus: et qui me comedunt, non dormiunt.
| خدا با دست قوی یقۀ پیراهنم را سخت گرفته است. | 18 |
In multitudine eorum consumitur vestimentum meum, et quasi capito tunicae succinxerunt me.
| خدا مرا به گل و لجن کشیده و به خاک نشانده است. | 19 |
Comparatus sum luto, et assimilatus sum favillae et cineri.
| ای خدا، نزد تو فریاد برمی‌آورم، ولی به من جواب نمی‌دهی. در حضورت می‌ایستم، اما نگاهم نمی‌کنی. | 20 |
Clamo ad te, et non exaudis me: sto, et non respicis me.
| نسبت به من بی‌رحم شده‌ای و با تمام قدرت آزارم می‌دهی. | 21 |
Mutatus es mihi in crudelem, et in duritia manus tuae adversaris mihi.
| مرا به میان گردباد می‌اندازی و در مسیر طوفان قرار می‌دهی. | 22 |
Elevasti me, et quasi super ventum ponens elisisti me valide.
| می‌دانم مرا به دیار مرگ که برای همۀ زندگان مقرر است، می‌فرستی. | 23 |
Scio quia morti trades me, ubi constituta est domus omni viventi.
| چرا به کسی که خرد شده است و کاری جز التماس کردن، از او برنمی‌آید، حمله می‌کنی؟ | 24 |
Verumtamen non ad consumptionem meam emittis manum tuam: et si corruerim, ipse salvabis.
| آیا من برای آنانی که در زحمت بودند گریه نمی‌کردم؟ آیا برای نیازمندان غصه نمی‌خوردم؟ | 25 |
Flebam quondam super eo, qui afflictus erat, et compatiebatur anima mea pauperi.
| با وجود این به پاس خوبی، بدی نصیبم شد و به جای نور، تاریکی به سراغم آمد. | 26 |
Expectabam bona, et venerunt mihi mala: praestolabar lucem, et eruperunt tenebrae.
| دلم آشفته است و آرام و قرار ندارد. امواج مصیبت مرا فرا گرفته‌اند. | 27 |
Interiora mea efferbuerunt absque ulla requie, praevenerunt me dies afflictionis.
| تاریکی وجودم را تسخیر کرده و از شدت غم به این سو و آن سو می‌روم و قرار ندارم. در میان جماعت می‌ایستم و با التماس کمک می‌طلبم. | 28 |
Moerens incedebam, sine furore, consurgens, in turba clamabam.
| ناله‌هایم به فریاد شغال و جغد می‌ماند. | 29 |
Frater fui draconum, et socius struthionum.
| پوست بدنم سیاه شده، و کنده می‌شود. استخوانهایم از شدت تب می‌سوزد. | 30 |
Cutis mea denigrata est super me, et ossa mea aruerunt prae caumate.
| نوای شادِ چنگِ من، به نوحه‌گری مبدل شده و از نی من ناله‌های جانگداز به گوش می‌رسد. | 31 |
Versa est in luctum cithara mea, et organum meum in vocem flentium.
