ایوب 3

1 سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده،

După aceasta, Iov și-a deschis gura și și-a blestemat ziua.

2 گفت:

Și Iov a vorbit și a spus:

3 «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم!

Să piară ziua în care m-am născut și noaptea în care a fost spus: Un copil de parte bărbătească este conceput.

4 ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد.

Să fie acea zi întuneric; Dumnezeu să nu îi dea atenție din înalt și să nu strălucească lumina peste ea.

5 ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد.

Să o întineze întunericul și umbra morții; să locuiască un nor peste ea; să o înspăimânte întunecimea zilei.

6 ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد.

Cât despre acea noapte, întunericul să o apuce; să nu fie alăturată zilelor anului, să nu vină la numărul lunilor.

7 ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد.

Iată, acea noapte să fie solitară, nicio voce de bucurie să nu intre în ea.

8 بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند.

Să o blesteme cei ce blestemă ziua, care sunt gata să își înalțe jelirea.

9 ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند.

Stelele amurgului acesteia să fie întuneric; să caute lumină, dar să nu găsească; nici să nu vadă răsăritul zilei,

10 آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم.

Pentru că nu a închis ușile pântecelui mamei mele, nici nu a ascuns întristare de la ochii mei.

11 «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟

De ce nu am murit eu din pântece? De ce nu mi-am dat eu duhul când am ieșit din pântece?

12 چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟

De ce m-au întâmpinat genunchii? Sau sânii ca să îi sug?

13 اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم.

Căci acum aș zace și aș tăcea, aș dormi, atunci aș fi avut odihnă,

14

Cu împărați și sfătuitori ai pământului, care și-au zidit locuri pustii;

15

Sau cu prinți care au avut aur, care și-au umplut casele cu argint;

16 «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟

Sau ca o naștere ascunsă, nelatimp, nu aș mai fi fost; ca prunci care nu au văzut niciodată lumina.

17 زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند.

Acolo cei stricați încetează a tulbura; și acolo cei obosiți au odihnă.

18 آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند.

Acolo prizonierii se odihnesc împreună; nu aud vocea opresorului.

19 در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است.

Cei mici și cei mari sunt acolo; și servitorul este liber de stăpânul lui.

20 «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟

Pentru ce se dă lumină celui în nefericire și viață celui amărât în suflet,

21 و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟

Care tânjesc după moarte, dar ea nu vine; și sapă după ea mai mult decât după tezaure ascunse;

22 چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند!

Care se bucură peste măsură și se veselesc când pot găsi mormântul?

23 چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟

De ce se dă lumină unui om a cărui cale este ascunsă și pe care Dumnezeu l-a îngrădit?

24 خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است.

Căci suspinul meu vine înainte să mănânc și răcnetele mele sunt turnate ca apele.

25 چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است.

Pentru că lucrul de care m-am temut foarte mult a venit asupra mea și de ceea ce m-am temut m-a ajuns.

26 آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.»

Nu am avut nici siguranță, nici odihnă, nici tăcere; totuși tulburarea a venit asupra mea.