ایوب 3
| سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده، | 1 |
Depois disto Jó abriu sua boca, e amaldiçoou seu dia.
| گفت: | 2 |
Pois Jó respondeu, e disse:
| «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم! | 3 |
Pereça o dia em que nasci, e a noite [em que] se disse: Um homem foi concebido.
| ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد. | 4 |
Torne-se aquele dia em trevas; Deus não lhe dê atenção desde acima, nem claridade brilhe sobre ele.
| ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد. | 5 |
Reivindiquem-no para si trevas e sombra de morte; nuvens habitem sobre ele; a escuridão do dia o espante.
| ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد. | 6 |
Tome a escuridão aquela noite; não seja contada entre os dias do ano, nem faça parte do número dos meses.
| ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد. | 7 |
Ah se aquela noite fosse solitária, e música de alegria não viesse a ela!
| بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند. | 8 |
Amaldiçoem-na os que amaldiçoam o dia, os que se preparam para levantar seu pranto.
| ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند. | 9 |
Escureçam-se as estrelas de sua manhã; espere a luz, e não venha, e as pálpebras não vejam o amanhecer;
| آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم. | 10 |
Pois não fechou as portas do ventre onde eu estava, nem escondeu de meus olhos o sofrimento.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟ | 11 |
Por que eu não morri desde a madre, ou perdi a vida ao sair do ventre?
| چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟ | 12 |
Por que joelhos me receberam? E por que seios me amamentaram?
| اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم. | 13 |
Pois agora eu jazeria e repousaria; dormiria, e então haveria repouso para mim;
| 14 |
Com os reis e os conselheiros da terra, que edificavam para si os desertos;
| 15 |
Ou com os príncipes que tinham ouro, que enchiam suas casas de prata.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟ | 16 |
Ou [por que] não fui como um aborto oculto, como as crianças que nunca viram a luz?
| زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند. | 17 |
Ali os maus deixam de perturbar, e ali repousam os cansados de forças.
| آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند. | 18 |
Ali os prisioneiros juntamente repousam; [e] não ouvem a voz do opressor.
| در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است. | 19 |
Ali estão o pequeno e o grande; e o servo livre [está] de seu senhor.
| «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟ | 20 |
Por que se dá luz ao sofredor, e vida aos amargos de alma,
| و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟ | 21 |
Que esperam a morte, e ela não chega, e que a buscam mais que tesouros;
| چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند! | 22 |
Que saltam de alegram e ficam contentes quando acham a sepultura?
| چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟ | 23 |
[E também] ao homem cujo caminho é oculto, e a quem Deus [o] encobriu?
| خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است. | 24 |
Pois antes do meu pão vem meu suspiro; e meus gemidos correm como águas.
| چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است. | 25 |
Pois aquilo eu temia tanto veio a mim, e aquilo que tinha medo me aconteceu.
| آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.» | 26 |
Não tenho tido descanso, nem tranquilidade, nem repouso; mas perturbação veio sobre mim.
