ایوب 3

1 سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده،

Oluvannyuma lw’ebyo, Yobu n’ayasamya akamwa ke n’akolimira olunaku kwe yazaalirwa.

2 گفت:

N’agamba nti,

3 «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم!

“Olunaku kwe nazaalirwa luzikirire, n’ekiro lwe kyalangirirwa nti omwana mulenzi.

4 ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد.

Olunaku olwo lubuutikirwe ekizikiza, omusana guleme okulwakako, Katonda aleme okulufaako.

5 ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد.

Ekizikiza n’ekisiikirize eky’okufa birujjule, ekire kirutuuleko, ekizikiza kikankanye ekitangaala kyalwo.

6 ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد.

Ekizikiza ekikutte be zigizigi kirunyage, luleme okubalirwa awamu n’ennaku eziri mu mwaka, wadde okuyingizibwa mu ezo eziri mu mwezi.

7 ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد.

Yee, lubeere lugumba, waleme okuba eddoboozi lyonna ery’essanyu eririwulirwako.

8 بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند.

Abo abakolimira ennyanja n’ennaku balukolimire, n’abo abamanyi okuzuukusa agasolo galukwata mu nnyanja, balukolimire.

9 ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند.

Emmunyeenye ez’omu matulutulu gaalwo zibe ekizikiza, lulindirire ekitangaala kirubulwe, luleme okulaba ebikowe by’oku nkya.

10 آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم.

Kubanga terwaggala nzigi za lubuto lwa mmange, nneme okulaba obuyinike.

11 «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟

“Lwaki saafa nga nzalibwa, oba ne nfa nga nva mu lubuto lwa mmange?

12 چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟

Lwaki amaviivi ganzikiriza okugatuulako era n’amabeere okugayonka?

13 اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم.

Kaakano nandibadde ngalamidde nga neesirikidde, nandibadde neebase nga neewummulidde,

14

wamu ne bakabaka n’abakungu ab’ensi, abezimbira embiri kaakano amatongo,

15

oba n’abalangira abaalina zaabu, abajjuzanga ffeeza mu nnyumba zaabwe.

16 «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟

Oba lwaki saaziikibwa ng’omwana azaaliddwa ng’afudde, atalabye ku kitangaala?

17 زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند.

Eyo ababi gye batatawaanyizibwa, era n’abakooye gye bawummulira.

18 آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند.

Abasibe gye bawummulira awamu, gye batawulirira kiragiro ky’oyo abaduumira.

19 در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است.

Abakopi n’abakungu gye babeera; abaddu gye batatuntuzibwa bakama baabwe.

20 «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟

“Lwaki omuyinike aweebwa ekitangaala, ne kimulisiza oyo alumwa mu mwoyo,

21 و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟

era lwaki yeegomba okufa naye ne kutajja, n’akunoonya okusinga obugagga obuziikiddwa,

22 چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند!

abajaguza ekisukkiridde, ne basanyuka ng’atuuse ku ntaana?

23 چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟

Lwaki okuwa ekitangaala oyo, atayinza kulaba kkubo, Katonda gw’akomedde?

24 خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است.

Kubanga nkaaba mu kifo ky’okulya, n’okusinda kwange kufukumuka ng’amazzi.

25 چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است.

Ekintu kye nantiiranga ddala era kye nakyawa kye kyantukako.

26 آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.»

Siwummudde wadde okusiriikirira wadde okuba n’emirembe, wabula buzibu bwereere bwe bunzijidde.”