ایوب 3

1 سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده،

post haec aperuit Iob os suum et maledixit diei suo

2 گفت:

et locutus est

3 «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم!

pereat dies in qua natus sum et nox in qua dictum est conceptus est homo

4 ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد.

dies ille vertatur in tenebras non requirat eum Deus desuper et non inlustret lumine

5 ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد.

obscurent eum tenebrae et umbra mortis occupet eum caligo et involvatur amaritudine

6 ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد.

noctem illam tenebrosus turbo possideat non conputetur in diebus anni nec numeretur in mensibus

7 ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد.

sit nox illa solitaria nec laude digna

8 بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند.

maledicant ei qui maledicunt diei qui parati sunt suscitare Leviathan

9 ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند.

obtenebrentur stellae caligine eius expectet lucem et non videat nec ortum surgentis aurorae

10 آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم.

quia non conclusit ostia ventris qui portavit me nec abstulit mala ab oculis meis

11 «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟

quare non in vulva mortuus sum egressus ex utero non statim perii

12 چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟

quare exceptus genibus cur lactatus uberibus

13 اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم.

nunc enim dormiens silerem et somno meo requiescerem

14

cum regibus et consulibus terrae qui aedificant sibi solitudines

15

aut cum principibus qui possident aurum et replent domos suas argento

16 «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟

aut sicut abortivum absconditum non subsisterem vel qui concepti non viderunt lucem

17 زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند.

ibi impii cessaverunt a tumultu et ibi requieverunt fessi robore

18 آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند.

et quondam vincti pariter sine molestia non audierunt vocem exactoris

19 در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است.

parvus et magnus ibi sunt et servus liber a domino suo

20 «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟

quare data est misero lux et vita his qui in amaritudine animae sunt

21 و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟

qui expectant mortem et non venit quasi effodientes thesaurum

22 چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند!

gaudentque vehementer cum invenerint sepulchrum

23 چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟

viro cuius abscondita est via et circumdedit eum Deus tenebris

24 خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است.

antequam comedam suspiro et quasi inundantes aquae sic rugitus meus

25 چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است.

quia timor quem timebam evenit mihi et quod verebar accidit

26 آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.»

nonne dissimulavi nonne silui nonne quievi et venit super me indignatio