ایوب 3
| سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده، | 1 |
Après cela Job ouvrit la bouche, et maudit le jour de sa naissance.
| گفت: | 2 |
Et il parla.
| «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم! | 3 |
Périsse le jour auquel je suis né, et la nuit dans laquelle il fut dit: Un homme a été conçu!
| ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد. | 4 |
Que ce jour soit changé en ténèbres; que Dieu ne s’en enquière pas d’en haut, et qu’il ne soit point éclairé de la lumière.
| ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد. | 5 |
Que des ténèbres et une ombre de mort l’obscurcissent; qu’une obscurité s’en empare, et qu’il soit enveloppé d’amertume.
| ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد. | 6 |
Cette nuit, qu’un tourbillon ténébreux en prenne possession, qu’elle ne soit pas comptée dans les jours de l’année, ni mise au nombre des mois.
| ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد. | 7 |
Que cette nuit soit solitaire, et qu’elle ne mérite pas de louanges.
| بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند. | 8 |
Qu’ils la maudissent, ceux qui maudissent le jour, qui sont prêts à susciter Léviathan.
| ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند. | 9 |
Que les étoiles soient couvertes des ténèbres de son obscurité; qu’elle attende une lumière, et ne la voie point, ni la naissance de l’aurore qui se lève;
| آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم. | 10 |
Parce qu’elle n’a pas fermé le sein qui ma formé, et qu’elle n’a pas ôté les maux de devant mes yeux.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟ | 11 |
Pourquoi ne suis-je pas mort dans le sein de ma mère? pourquoi, sorti de son sein, n’ai-je pas aussitôt péri?
| چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟ | 12 |
Pourquoi ai-je été reçu sur des genoux? pourquoi allaité par des mamelles?
| اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم. | 13 |
Car maintenant, dormant, je serais en silence, et je reposerais dans mon sommeil,
| 14 |
Avec les rois et les consuls; de la terre, qui se bâtissent de vastes solitudes;
| 15 |
Avec les princes qui possèdent de l’or, et remplissent leurs maisons d’argent.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟ | 16 |
Ou bien je n’existerais pas, comme un avorton caché dans le sein de sa mère, ou comme ceux qui, conçus, n’ont pas vu la lumière.
| زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند. | 17 |
C’est là que des impies ont cessé leur tumulte, et là que se reposent ceux qui ont perdu leur force.
| آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند. | 18 |
Et ceux qui autrefois étaient enchaînes ensemble sont sans inquiétude; ils n’entendent pas la voix d’un exacteur.
| در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است. | 19 |
Des grands et des petits sont là, et un esclave est délivré de son maître.
| «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟ | 20 |
Pourquoi la lumière a-t-elle été donnée aux malheureux, et la vie à ceux qui sont dans l’amertume de l’âme,
| و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟ | 21 |
Qui attendent la mort (et elle ne vient pas), comme s’ils déterraient un trésor,
| چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند! | 22 |
Et qui se réjouissent extrêmement, lorsqu’ils ont trouvé un sépulcre;
| چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟ | 23 |
À un homme dont la voie est cachée, et que Dieu entoure de ténèbres?
| خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است. | 24 |
Avant que je mange, je soupire; et comme les eaux qui débordent, ainsi sont mes rugissements,
| چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است. | 25 |
Parce que la frayeur que je redoutais m’est venue, et ce que j’appréhendais est arrivé.
| آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.» | 26 |
N’ai-je pas dissimulé? n’ai-je pas gardé le silence? ne suis-je pas resté dans le repos? Cependant l’indignation de Dieu est venue sur moi.
