ایوب 3
| سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده، | 1 |
After this time Job opened his mouth, and cursed his day.
| گفت: | 2 |
And Job commenced, and said,
| «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم! | 3 |
Oh that the day whereon I was born might perish, and the night when it was said, There hath been a male child conceived.
| ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد. | 4 |
May that day be [covered with] darkness; may not God from above inquire for it, and may no light beam upon it.
| ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد. | 5 |
Oh that darkness and the shadow of death might defile it; may a cloud rest upon it; may the blackness of the day terrify it.
| ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد. | 6 |
Yon night — let darkness seize upon it; let it not be united to the days of the year; let it not come into the number of the [periods lighted by the] moon.
| ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد. | 7 |
Lo, may that night be solitary, let no song of joy occur thereon.
| بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند. | 8 |
Let those denounce it that curse the day, who are ready to raise up their mourning cry.
| ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند. | 9 |
Let the stars of its twilight be darkened; let it hope for light, and there be none; and let it not behold the eyelids of the morning-dawn;
| آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم. | 10 |
Because God closed not against me the doors of the womb, and thus concealed trouble from my eyes.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟ | 11 |
Why did I not die [the moment I issued] from the womb, and [why] was I not born merely to perish at once?
| چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟ | 12 |
Wherefore were knees ready to receive me? and for what purpose were breasts there that I might suck?
| اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم. | 13 |
For now should I be lying still and be quiet; I should sleep: then would I be at rest,
| 14 |
With kings and counsellors of the earth, who build up ruined places for themselves;
| 15 |
Or with princes possessing gold, who fill their houses with silver;
| «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟ | 16 |
Or as an untimely birth, hidden [from view] I should not exist; as infants that never have seen the light;
| زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند. | 17 |
There [where] the wicked cease from troubling; and where the exhausted weary are at rest;
| آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند. | 18 |
[Where] the prisoners repose together, [and] they hear no more the taskmaster's voice.
| در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است. | 19 |
The small with the great is there, and the servant free from his master.
| «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟ | 20 |
Wherefore giveth He now light to the labor-laden, and life unto the bitter in soul?
| و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟ | 21 |
Who wait for death, which [cometh] not; and who dig for it sooner than for hidden treasures;
| چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند! | 22 |
Who would rejoice even to exulting, who would be glad could they but find a grave?
| چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟ | 23 |
[Why is light given] to a man whose way is hidden, and around whom God hath placed a fence?
| خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است. | 24 |
For before my food cometh my groaning, and like the water are poured forth my loud complaints.
| چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است. | 25 |
Because what I greatly dreaded is come upon me, and what I apprehended is come unto me.
| آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.» | 26 |
I have had no safety, and no quiet, and no rest; and [now] harrowing trouble is come.
