ایوب 3
| سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده، | 1 |
Afterward Iob opened his mouth, and cursed his day.
| گفت: | 2 |
And Iob cryed out, and sayd,
| «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم! | 3 |
Let the day perish, wherein I was borne, and the night when it was sayde, There is a man childe conceiued.
| ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد. | 4 |
Let that day bee darkenesse, let not God regarde it from aboue, neyther let the light shine vpon it,
| ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد. | 5 |
But let darkenesse, and the shadowe of death staine it: let the cloude remayne vpon it, and let them make it fearefull as a bitter day.
| ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد. | 6 |
Let darkenesse possesse that night, let it not be ioyned vnto the dayes of the yeere, nor let it come into the count of the moneths.
| ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد. | 7 |
Yea, desolate be that night, and let no ioy be in it.
| بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند. | 8 |
Let them that curse the day, (being readie to renue their mourning) curse it.
| ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند. | 9 |
Let the starres of that twilight be dimme through darkenesse of it: let it looke for light, but haue none: neither let it see the dawning of the day,
| آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم. | 10 |
Because it shut not vp the dores of my mothers wombe: nor hid sorowe from mine eyes.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟ | 11 |
Why died I not in the birth? or why dyed I not, when I came out of the wombe?
| چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟ | 12 |
Why did the knees preuent me? and why did I sucke the breasts?
| اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم. | 13 |
For so shoulde I now haue lyen and bene quiet, I should haue slept then, and bene at rest,
| 14 |
With the Kings and counselers of the earth, which haue buylded themselues desolate places:
| 15 |
Or with the princes that had golde, and haue filled their houses with siluer.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟ | 16 |
Or why was I not hid, as an vntimely birth, either as infants, which haue not seene the light?
| زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند. | 17 |
The wicked haue there ceased from their tyrannie, and there they that laboured valiantly, are at rest.
| آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند. | 18 |
The prisoners rest together, and heare not the voyce of the oppressour.
| در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است. | 19 |
There are small and great, and the seruant is free from his master.
| «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟ | 20 |
Wherefore is the light giuen to him that is in miserie? and life vnto them that haue heauie hearts?
| و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟ | 21 |
Which long for death, and if it come not, they would euen search it more then treasures:
| چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند! | 22 |
Which ioy for gladnes, and reioyce, when they can finde the graue.
| چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟ | 23 |
Why is the light giuen to the man whose way is hid, and whom God hath hedged in?
| خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است. | 24 |
For my sighing commeth before I eate, and my roarings are powred out like the water.
| چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است. | 25 |
For the thing I feared, is come vpon me, and the thing that I was afraid of, is come vnto me.
| آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.» | 26 |
I had no peace, neither had I quietnesse, neither had I rest, yet trouble is come.
