ایوب 3
| سرانجام ایوب لب به سخن گشود و روزی را که از مادر زاییده شده بود نفرین کرده، | 1 |
After this, Job opened his mouth and cursed his day,
| گفت: | 2 |
and this is what he said:
| «نابود باد روزی که به دنیا آمدم و شبی که در رحم مادرم قرار گرفتم! | 3 |
May the day perish on which I was born, and the night, in which it was said, “A man has been conceived.”
| ای کاش آن روز در ظلمت فرو رود و حتی خدا آن را به یاد نیاورد و نوری بر آن نتابد. | 4 |
May that day be turned into darkness, may God not seek it from above, and may light not illuminate it.
| ای کاش تاریکی و ظلمت مطلق آن را فرا گیرد و ابر تیره بر آن سایه افکند و تاریکی هولناک آن را در بر گیرد. | 5 |
Let darkness and the shadow of death obscure it, let a fog overtake it, and let it be enveloped in bitterness.
| ای کاش آن شب از صفحهٔ روزگار محو گردد و دیگر هرگز در شمار روزهای سال و ماه قرار نگیرد. | 6 |
Let a whirlwind of darkness take hold of that night, let it not be counted in the days of the year, nor numbered in the months.
| ای کاش شبی خاموش و عاری از شادی باشد. | 7 |
May that night be alone and unworthy of praise.
| بگذار نفرین‌کنندگانِ ماهر، نفرینش کنند، آنان که در برانگیزانیدنِ لِویاتان ماهرند. | 8 |
May they curse it, who curse the day, who are prepared to awaken a leviathan.
| ای کاش آن شب ستاره‌ای نداشته باشد و آرزوی روشنایی کند، ولی هرگز روشنایی نباشد و هیچگاه سپیدهٔ صبح را نبیند. | 9 |
Let the stars be concealed with its darkness. Let it expect light, and not see it, nor the rising of the dawn in the East.
| آن شب را لعنت کنید، چون قادر به بستن رحم مادرم نشد و باعث شد من متولد شده، دچار این بلاها شوم. | 10 |
For it did not close the doors of the womb that bore me, nor take away evils from my eyes.
| «چرا مرده به دنیا نیامدم؟ چرا وقتی از رَحِمِ مادرم بیرون می‌آمدم، نمردم؟ | 11 |
Why did I not die in the womb? Having left the womb, why did I not immediately perish?
| چرا مادرم مرا روی زانوهایش گذاشت و مرا شیر داد؟ | 12 |
Why was I received upon the knees? Why was I suckled at the breasts?
| اگر هنگام تولد می‌مردم، اکنون آرام و آسوده در کنار پادشاهان، رهبران و بزرگان جهان که کاخهای قدیمی برای خود ساختند و قصرهای خود را با طلا و نقره پر کردند، خوابیده بودم. | 13 |
For by now, I should have been sleeping silently, and taking rest in my sleep
| 14 |
with the kings and consuls of the earth, who build themselves solitudes,
| 15 |
either with princes, who possess gold and fill their houses with silver,
| «چرا مرده به دنیا نیامدم تا مرا دفن کنند؟ مانند نوزادی که هرگز فرصت دیدن روشنایی را نیافته است؟ | 16 |
or, like a hidden miscarriage, I should not have continued, just like those who, being conceived, have not seen the light.
| زیرا در عالم مرگ، شریران مزاحمتی به وجود نمی‌آورند و خستگان می‌آرامند. | 17 |
There the impious cease from rebellion, and there the wearied in strength take rest.
| آنجا اسیران با هم در آسایش‌اند، و فریاد کارفرمایان را نمی‌شنوند. | 18 |
And at such times, having been bound together without difficulty, they have not heard the voice of the bailiff.
| در آنجا فقیر و غنی یکسانند و غلام از دست اربابش آزاد است. | 19 |
The small and great are there, and the servant is free from his master.
| «چرا باید نور زندگی به کسانی که در بدبختی و تلخکامی به سر می‌برند بتابد؟ | 20 |
Why is light given to the miserable, and life to those who are in bitterness of soul,
| و چرا کسانی که آرزوی مردن دارند و مرگشان فرا نمی‌رسد و مثل مردمی که در پی گنج هستند به دنبال مرگ می‌گردند، زنده بمانند؟ | 21 |
who expect death, and it does not arrive, like those who dig for treasure
| چه سعادت بزرگی است وقتی که سرانجام مرگ را در آغوش می‌کشند! | 22 |
and who rejoice greatly when they have found the grave,
| چرا زندگی به آنانی داده می‌شود که آینده‌ای ندارند و خدا زندگیشان را از مشکلات پر ساخته؟ | 23 |
to a man whose way is hidden and whom God has surrounded with darkness?
| خوراک من غصه است، و آه و ناله مانند آب از وجودم جاری است. | 24 |
Before I eat, I sigh; and like overflowing waters, so is my howl,
| چیزی که همیشه از آن می‌ترسیدم بر سرم آمده است. | 25 |
for the terror that I feared has happened to me, and so has the dread befallen me.
| آرامش و راحتی ندارم و رنجهای مرا پایانی نیست.» | 26 |
Have I not remained hidden? Have I not kept silence? Have I not remained calm? Yet indignation has overcome me.
