ایوب 29

1 ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

Ayuba ya ci gaba da jawabinsa,

2 ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

“Da ma ina nan lokacin da ya wuce baya can, kwanakin da Allah yake lura da ni,

3 و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

lokacin da fitilarsa take haske a kaina na yi tafiya cikin duhu tare da haskensa.

4 بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

Kwanakin da nake tasowa, lokacin da abokantakar Allah ta sa wa gidana albarka,

5 خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

lokacin da Maɗaukaki yana tare da ni, kuma’ya’yana suna kewaye da ni,

6 من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

lokacin da ake zuba madara a inda nake takawa, duwatsu kuma suna ɓulɓulo mini man zaitun.

7 در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

“Sa’ad da na je ƙofar birni na zauna a bainin jama’a,

8 جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

matasan da suka gan ni sukan ja gefe tsofaffi kuma suka tashi tsaye;

9 ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

sarakuna suka yi shiru suka rufe bakunansu da hannuwansu;

10 و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

Muryar manya ta yi tsit harshensu ya manne a rufin bakunansu.

11 هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

Duk wanda ya ji ni ya yaba mini waɗanda suka gan ni kuma sun amince da ni,

12 زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

domin na ceci matalauta waɗanda suka nemi taimako, da marasa mahaifi waɗanda ba su da wanda zai taimake su.

13 کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

Mutumin da yake bakin mutuwa ya sa mini albarka. Na faranta wa gwauruwa zuciya.

14 هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

Na yafa adalci ya zama suturata; gaskiya ita ce rigata da rawanina.

15 برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

Ni ne idon makafi kuma ƙafa ga guragu.

16 برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

Ni mahaifi ne ga masu bukata; na tsaya wa baƙo.

17 دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

Na karya ƙarfin mugaye na ƙwato waɗanda suke riƙe da haƙoransu.

18 در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

“Na yi tunani cewa, ‘Zan mutu a cikin gidana, kwanakina da yawa kamar turɓayar ƙasa.

19 زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

Jijiyoyina za su kai cikin ruwa, kuma raɓa za tă kwanta a rassana dukan dare.

20 پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

Ɗaukakata za tă kasance tare da ni garau, bakana koyaushe sabo ne a hannuna.’

21 همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

“Mutane suna mai da hankali su saurare ni, suna yin shiru don su ji shawarata.

22 پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

Bayan da na yi magana, ba su ƙara ce kome ba. Maganata ta shige su.

23 آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

Sukan jira ni kamar yadda ake jiran ruwan sama. Sukan sha daga cikin maganganuna kamar mai shan ruwan bazara.

24 وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

Sa’ad da na yi musu murmushi da ƙyar sukan yarda; hasken fuskata yana da daraja a gare su.

25 مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.

Na zaɓar masu inda za su bi na kuma zauna kamar sarkinsu; na zauna kamar sarki a cikin rundunansu; ina nan kamar mai yi wa masu makoki ta’aziyya.