ایوب 29

1 ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

Und Hiob fuhr fort, seinen Spruch anzuheben, und sprach:

2 ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

O daß ich wäre wie in den Monden der Vorzeit, wie in den Tagen, da Gott mich bewahrte,

3 و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

als seine Leuchte über meinem Haupte schien, und ich bei seinem Lichte durch die Finsternis wandelte;

4 بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

wie ich war in den Tagen meiner Reife, als das Vertrauen Gottes über meinem Zelte waltete,

5 خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

als der Allmächtige noch mit mir war, meine Knaben rings um mich her;

6 من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

als meine Schritte sich in Milch badeten, und der Fels neben mir Ölbäche ergoß;

7 در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

als ich durch das Tor in die Stadt hineinging, meinen Sitz auf dem Platze aufstellte:

8 جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

Die Jünglinge sahen mich und verbargen sich, und die Greise erhoben sich, blieben stehen;

9 ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

die Fürsten hielten die Worte zurück und legten die Hand auf ihren Mund;

10 و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

die Stimme der Vornehmen verstummte, und ihre Zunge klebte an ihrem Gaumen.

11 هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

Denn wenn das Ohr von mir hörte, so pries es mich glücklich, und wenn das Auge mich sah, so legte es Zeugnis von mir ab.

12 زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

Denn ich befreite den Elenden, der um Hilfe rief, und die Waise, die keinen Helfer hatte.

13 کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

Der Segen des Umkommenden kam über mich, und das Herz der Witwe machte ich jubeln.

14 هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

Ich kleidete mich in Gerechtigkeit, und sie bekleidete mich, wie in Oberkleid und Kopfbund in mein Recht.

15 برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

Auge war ich dem Blinden, und Fuß dem Lahmen;

16 برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

Vater war ich den Dürftigen, und die Rechtssache dessen, den ich nicht kannte, untersuchte ich;

17 دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

und ich zerbrach das Gebiß des Ungerechten, und seinen Zähnen entriß ich die Beute.

18 در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

Und ich sprach: In meinem Neste werde ich verscheiden, und meine Tage vermehren wie der Sand;

19 زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

meine Wurzel wird ausgebreitet sein am Wasser, und der Tau wird übernachten auf meinem Gezweig;

20 پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

meine Ehre wird frisch bei mir bleiben, und mein Bogen sich in meiner Hand verjüngen.

21 همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

Sie hörten mir zu und harrten, und horchten schweigend auf meinen Rat.

22 پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

Nach meinem Worte sprachen sie nicht wieder, und auf sie träufelte meine Rede.

23 آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

Und sie harrten auf mich wie auf den Regen, und sperrten ihren Mund auf wie nach dem Spätregen.

24 وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

Ich lächelte ihnen zu, wenn sie kein Vertrauen hatten, und das Licht meines Angesichts konnten sie nicht trüben.

25 مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.

Ich wählte für sie den Weg aus, und saß als Haupt, und thronte wie ein König unter der Kriegsschar, gleichwie einer, der Trauernde tröstet.