ایوب 29

1 ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

Job reprit sa parabole, et dit,

2 ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

« Oh! si j'étais comme dans les mois d'autrefois, comme à l'époque où Dieu veillait sur moi;

3 و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

quand sa lampe brillait sur ma tête, et par sa lumière j'ai traversé les ténèbres,

4 بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

que j'étais dans la fleur de l'âge, quand l'amitié de Dieu était dans ma tente,

5 خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

quand le Tout-Puissant était encore avec moi, et mes enfants étaient autour de moi,

6 من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

quand mes pas étaient lavés au beurre, et le rocher a versé pour moi des flots d'huile,

7 در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

quand je suis sorti par la porte de la ville, quand j'ai préparé mon siège dans la rue.

8 جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

Les jeunes gens m'ont vu et se sont cachés. Le vieillard s'est levé et s'est mis debout.

9 ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

Les princes s'abstinrent de parler, et ont posé leur main sur leur bouche.

10 و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

La voix des nobles était étouffée, et leur langue collée au palais.

11 هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

Car lorsque l'oreille m'a entendu, elle m'a béni, et quand l'œil m'a vu, il m'a félicité,

12 زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

car j'ai délivré le pauvre qui criait, et l'orphelin aussi, qui n'avait personne pour l'aider,

13 کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

la bénédiction de celui qui était prêt à périr est venue sur moi, et j'ai fait en sorte que le cœur de la veuve chante de joie.

14 هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

Je me suis revêtu de la justice, et elle m'a habillé. Ma justice était comme une robe et un diadème.

15 برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

J'étais les yeux des aveugles, et des pieds aux boiteux.

16 برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

J'ai été un père pour les nécessiteux. J'ai fait des recherches sur la cause de celui que je ne connaissais pas.

17 دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

J'ai brisé les mâchoires des injustes. et a arraché la proie de ses dents.

18 در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

Alors j'ai dit: « Je mourrai dans ma propre maison », Je compterai mes jours comme le sable.

19 زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

Ma racine s'étend jusqu'aux eaux. La rosée repose toute la nuit sur ma branche.

20 پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

Ma gloire est fraîche en moi. Mon arc est renouvelé dans ma main.

21 همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

« Les hommes m'ont écouté, ils ont attendu, et j'ai gardé le silence pour mon conseil.

22 پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

Après mes paroles, ils n'ont plus parlé. Mon discours est tombé sur eux.

23 آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

Ils m'attendaient comme la pluie. Leurs bouches buvaient comme avec la pluie de printemps.

24 وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

Je leur ai souri quand ils n'avaient pas confiance. Ils n'ont pas rejeté la lumière de mon visage.

25 مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.

J'ai choisi leur voie, et je me suis assis comme chef. J'ai vécu comme un roi dans l'armée, comme celui qui réconforte les personnes en deuil.