ایوب 29

1 ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

Ayub nomedo wuoyo kawacho niya,

2 ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

“Yaye, mad ngʼato dwoka e ndalona machon kendo kinde mane Nyasaye orita maber,

3 و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

ka en koda kuonde duto kendo ka lerne ne menyona kuonde motimo mudho mane awuothe!

4 بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

Ee, mano kaka agombo ndalogo mane pod ategno, kinde mane Nyasaye gwedho oda nikech ne en osiepna,

5 خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

ma en ndalono ma Jehova Nyasaye Maratego ne pod ni koda kendo nyithinda noketa diere,

6 من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

ne en ndalo ma yorega ne dhi maber kendo yiende mag zeituni ne nyak maber.

7 در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

“Kindeno kane adonjo gie ranga dala mi abet e koma ei paw bura,

8 جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

to yawuowi ne weyona yo ka onena to jodongo to ne oana malo.

9 ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

Jotend ogendini ne weyo wuoyo, kendo negilingʼ thi ka giumo dhogi.

10 و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

Ruodhi kane onena to ne wuoyo gi dwol mapiny kendo onge ngʼama ne nyalo winjo gima negiwacho.

11 هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

Ngʼato angʼata mane owinja ne loso maber kuoma, kendo joma nonena ne pwoya,

12 زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

nikech ne akonyo joma odhier mane ywak ka dwaro kony, kod joma onge wuonegi mane onge gi joma dikonygi.

13 کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

Ngʼama ne chiegni tho nogwedha; kendo namiyo chuny dhako ma chwore otho duogo mi ower gi mor.

14 هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

Arwako tim makare kod adiera ka lepa.

15 برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

Ne abedo wangʼ muofni kendo tiende pudhe.

16 برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

Ne abedo wuon jochan; kendo ne akawo chandruok joma welo.

17 دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

Ne aketho teko mar joma thiro ji mi agologi e lwet joma dwaro hinyogi.

18 در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

“Ne aparo e chunya ni, ‘Tho biro kawa mos ka adak maber e dalana, kendo ka hika mae pinyni oniangʼ,

19 زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

Achalo gi yath, madongo e bath aora madongo ka ngʼich nikech tiendene ochwo pi kendo thoo biro bedo e bedena gotieno.

20 پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

Huma mara biro siko kalandore kendo tekra nosiki!’

21 همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

“Ji ne chikona itgi ka geno konyruok mathoth, negirito rieko mawuok e dhoga ka gilingʼ mos.

22 پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

Onge ngʼama ne loso bangʼa; wechena ne lwar e itgi mos ka ngʼidho.

23 آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

Ne girita ka joma rito koth ndalo oro, kendo negimor gi wechena mana ka joma rito kodh chwiri.

24 وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

Kane abwonjo kodgi to ne amako dhogi; kendo ler mane rieny koa e lela wangʼa, ne morogi ahinya.

25 مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.

An ema ne anyisogi yo monego gilu kendo nabedo kaka ruodhgi; ne achalo ruoth e dier jokedo mage; bende ne achalo ngʼat mahoyo joma ywak.”