ایوب 29

1 ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

Og Job blev ved at fremføre sit Billedsprog og sagde:

2 ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

Gid jeg var som i de forrige Maaneder, som i de Dage, da Gud bevarede mig,

3 و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

da hans Lampe lyste over mit Hoved, da jeg gik igennem Mørket ved hans Lys;

4 بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

som det var med mig i min Høsts Dage, der Guds Fortrolighed var over mit Telt;

5 خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

da den Almægtige endnu var med mig, da mine Drenge vare omkring mig;

6 من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

da mine Trin badede sig i Mælk, og Klippen hos mig udgød Oliebække;

7 در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

da jeg gik ud til Porten op til Staden, da jeg lod berede mit Sæde paa Torvet.

8 جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

De unge saa mig og trak sig tilbage, og de gamle stode op og bleve staaende.

9 ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

De Øverste holdt op at tale, og de lagde Haanden paa deres Mund.

10 و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

Fyrsternes Røst forstummede, og deres Tunge hang ved deres Gane.

11 هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

Thi det Øre, som hørte, priste mig salig, og det Øje, som saa mig, gav mig Vidnesbyrd.

12 زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

Thi jeg reddede den fattige, som skreg, og den faderløse, som ingen Hjælper havde.

13 کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

Dens Velsignelse, som ellers maatte omkommet, kom over mig, og jeg frydede Enkens Hjerte.

14 هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

Jeg iførte mig Retfærdighed, og den klædte sig i mig; min Dom var mig som en Kappe og et Hovedsmykke.

15 برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

Jeg var den blindes Øje, og jeg var den lammes Fod.

16 برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

Jeg var de fattiges Fader, og den mig ubekendtes Retssag undersøgte jeg.

17 دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

Og jeg sønderbrød den uretfærdiges Kindtænder, og jeg gjorde, at han maatte slippe Rovet af sine Tænder.

18 در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

Og jeg sagde: I min Rede vil jeg opgive Aanden og have Dage mangfoldige som Sand.

19 زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

Min Rod skal aabne sig for Vandet, og Duggen skal blive om Natten paa mine Grene.

20 پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

Min Herlighed skal blive ny hos mig, og min Bue skal forynges i min Haand.

21 همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

De hørte paa mig og ventede, og de tav til mit Raad.

22 پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

Havde jeg talt, toge de ikke igen til Orde, og min Tale faldt som Draaber over dem;

23 آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

de ventede paa mig som paa en Regn, og de aabnede Munden vidt som efter den sildige Regn.

24 وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

Jeg smilte til dem, der vare mistrøstige; og de bragte ikke mit Ansigts Lys til at svinde.

25 مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.

Jeg udvalgte deres Vej og sad øverst, og jeg boede som en Konge iblandt Hærskaren, som den, der trøster de sørgende.