ایوب 29

1 ایوب به سخنان خود ادامه داده، گفت:

Ještě dále Job vedl řeč svou, a řekl:

2 ای کاش روزهای گذشته بازمی‌گشت، روزهایی که خدا، نگهدار من بود

Ó bych byl jako za časů předešlých, za dnů, v nichž mne Bůh zachovával,

3 و راهی را که در پیش داشتم روشن می‌ساخت و من با نور او در دل تاریکی قدم برمی‌داشتم!

Dokudž svítil svící svou nad hlavou mou, při jehož světle chodíval jsem v temnostech,

4 بله، در آن روزها کامران بودم و زیر سایهٔ خدا زندگی می‌کردم.

Tak jako jsem byl za dnů mladosti své, dokudž přívětivost Boží byla v stanu mém,

5 خدای قادر مطلق همراه من بود و فرزندانم در اطراف من بودند.

Dokudž ještě Všemohoucí byl se mnou, a všudy vůkol mne dítky mé,

6 من پاهای خود را با شیر می‌شستم و از صخره‌ها برای من چشمه‌های روغن زیتون جاری می‌شد!

Když šlepěje mé máslem oplývaly, a skála vylévala mi prameny oleje,

7 در آن روزها به دروازهٔ شهر می‌رفتم و در میان بزرگان می‌نشستم.

Když jsem vycházel k bráně skrze město, a na ulici strojíval sobě stolici svou.

8 جوانان با دیدن من با احترام کنار می‌رفتند، پیران از جا برمی‌خاستند،

Jakž mne spatřovali mládenci, skrývali se, starci pak povstávali a stáli.

9 ریش‌سفیدان قوم خاموش شده، دست بر دهان خود می‌گذاشتند

Knížata choulili se v řečech, anobrž ruku kladli na ústa svá.

10 و بزرگان سکوت اختیار می‌کردند.

Hlas vývod se tratil, a jazyk jejich lnul k dásním jejich.

11 هر که مرا می‌دید و حرفهایم را می‌شنید از من تعریف و تمجید می‌کرد؛

Nebo ucho slyše, blahoslavilo mne, a oko vida, posvědčovalo mi,

12 زیرا من به داد فقرا می‌رسیدم و یتیمانی را که یار و یاور نداشتند کمک می‌کردم.

Že vysvobozuji chudého volajícího, a sirotka, i toho, kterýž nemá spomocníka.

13 کسانی را که دم مرگ بودند یاری می‌دادم و ایشان برایم دعای خیر می‌کردند و کاری می‌کردم که دل بیوه‌زنان شاد شود.

Požehnání hynoucího přicházelo na mne, a srdce vdovy k plésání jsem vzbuzoval.

14 هر کاری که انجام می‌دادم از روی عدل و انصاف بود؛ عدالت جامه من بود و انصاف تاج من.

V spravedlnost jsem se obláčel, a ona ozdobovala mne; jako plášť a koruna byl soud můj.

15 برای کورها چشم و برای لنگان پا بودم؛

Místo očí býval jsem slepému, a místo noh kulhavému.

16 برای فقرا پدر بودم و از حق غریبه‌ها دفاع می‌کردم.

Byl jsem otcem nuzných, a na při, jíž jsem nebyl povědom, vyptával jsem se.

17 دندانهای ستمگران را می‌شکستم و شکار را از دهانشان می‌گرفتم.

A tak vylamoval jsem třenovní zuby nešlechetníka, a z zubů jeho vyrážel jsem loupež.

18 در آن روزها فکر می‌کردم که حتماً پس از یک زندگی خوش طولانی به آرامی در جمع خانوادۀ خود خواهم مرد.

A protož jsem říkal: V hnízdě svém umru, a jako písek rozmnožím dny.

19 زیرا مانند درختی بودم که ریشه‌هایش به آب می‌رسید و شاخه‌هایش از شبنم سیراب می‌شد.

Kořen můj rozloží se při vodách, a rosa nocovati bude na ratolestech mých.

20 پیوسته افتخارات تازه‌ای نصیبم می‌شد و به قدرتم افزوده می‌گشت.

Sláva má mladnouti bude při mně, a lučiště mé v ruce mé obnovovati se.

21 همه با سکوت به حرفهایم گوش می‌دادند و برای نصیحت‌های من ارزش قائل بودند.

Poslouchajíce, čekali na mne, a přestávali na radě mé.

22 پس از اینکه سخنانم تمام می‌شد آنها دیگر حرفی نمی‌زدند، زیرا نصایح من برای آنها قانع کننده بود.

Po slovu mém nic neměnili, tak na ně dštila řeč má.

23 آنها مانند کسی که در زمان خشکسالی انتظار باران را می‌کشد، با اشتیاق در انتظار سخنان من بودند.

Nebo očekávali mne jako deště, a ústa svá otvírali jako k přívalu žádostivému.

24 وقتی که دلسرد بودند، با یک لبخند آنها را تشویق می‌کردم و بار غم را از دلهایشان برمی‌داشتم.

Žertoval-li jsem s nimi, nevěřili; pročež u vážnosti mne míti neoblevovali.

25 مانند کسی بودم که عزاداران را تسلی می‌دهد. در میان ایشان مثل یک پادشاه حکومت می‌کردم و مانند یک رهبر آنها را راهنمایی می‌نمودم.

Přišel-li jsem kdy k nim, sedal jsem na předním místě, a tak bydlil jsem jako král v vojště, když smutných potěšuje.