ایوب 27

1 ایوب بحث خود را ادامه داده گفت:

Darauf fuhr Hiob also fort, seine Rede vorzutragen:

2 به خدای زندهٔ قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگیم را تلخ نموده است قسم می‌خورم

So wahr Gott lebt, der mir mein Recht entzogen, und der Allmächtige, der meine Seele betrübt hat -

3 که تا زمانی که زنده‌ام و خدا به من نفس می‌دهد

denn noch ist mein Lebensodem ganz in mir, und Gottes Hauch in meiner Nase! -

4 حرف نادرست از دهانم خارج نشود و با زبانم دروغی نگویم.

nein. meine Lippen reden kein Unrecht, und meine Zunge sinnt nicht auf Betrug!

5 من به هیچ وجه حرفهای شما را تصدیق نمی‌کنم؛ و تا روزی که بمیرم به بی‌گناهی خود سوگند یاد می‌کنم.

Fern sei es von mir, euch Recht zu geben; bis ich verscheide, lasse ich nicht von meiner Unschuld.

6 بارها گفته‌ام و باز هم می‌گویم که من گناهکار نیستم. تا آخر عمرم وجدانم پاک و راحت است.

An meiner Gerechtigkeit halte ich fest und lasse sie nicht; mein Gewissen schilt keinen meiner Tage!

7 دشمنان من که با من مخالفت می‌کنند مانند بدکاران و خطاکاران مجازات خواهند شد.

Als Schuldiger muß mein Feind erscheinen, und mein Widersacher als der Ungerechte.

8 آدم شرور وقتی که خدا او را نابود می‌کند و جانش را می‌گیرد، چه امیدی دارد؟

Denn welche Hoffnung hat der Ruchlose, wenn abschneidet, wenn herauszieht Gott seine Seele?

9 هنگامی که بلایی به سرش بیاید خدا به فریادش نخواهد رسید،

Wird Gott sein Geschrei erhören, wenn ihn die Bedrängnis überfällt?

10 زیرا او از خدای قادرمطلق لذت نمی‌برد و جز به هنگام سختی به او روی نمی‌آورد.

Oder kann er seine Wonne am Allmächtigen haben, Gott anrufen zu jeder Zeit?

11 من دربارهٔ اعمال خدای قادر مطلق و قدرت او، بدون کم و کاست به شما تعلیم خواهم داد.

Ich will euch über Gottes Hand belehren, was der Allmächtige im Sinne hat, nicht verhehlen.

12 اما در واقع احتیاجی به تعلیمات من ندارید، زیرا خود شما هم به اندازهٔ من دربارهٔ خدا می‌دانید؛ پس چرا همهٔ این حرفهای پوچ و بی‌اساس را به من می‌زنید؟

Ihr alle habt es ja selbst gesehen, warum wollt ihr euch doch so eitlem Wahn ergeben?

13 این است سرنوشتی که خدای قادر مطلق برای گناهکاران تعیین کرده است:

Das ist des bösen Menschen Los bei Gott, und das Erbe der Tyrannen, das sie vom Allmächtigen empfangen:

14 هر چند شخص گناهکار فرزندان زیادی داشته باشد، آنها یا در جنگ می‌میرند و یا از گرسنگی تلف می‌شوند.

Sind seiner Kinder viel, so ist's fürs Schwert, und seine Sprößlinge haben nicht satt Brot.

15 آنان هم که از جنگ و گرسنگی جان به در ببرند، بر اثر بیماری و بلا به گور خواهند رفت و حتی زنانشان هم برای ایشان عزاداری نخواهند کرد.

Wer von den Seinen übrig blieb, wird von der Pest begraben, und seine Witwen halten nicht die Totenklage.

16 هر چند گناهکاران مثل ریگ پول جمع کنند و صندوق خانه‌هایشان را پر از لباس کنند

Wenn er Silber aufhäuft wie Sand und Kleider wie Lehm aufspeichert -

17 ولی عاقبت درستکاران آن لباسها را خواهند پوشید و پول آنها را بین خود تقسیم خواهند کرد.

er speichert auf, aber der Gerechte kleidet sich damit, und das Silber teilt der Fromme.

18 خانه‌ای که شخص شرور بسازد مانند تار عنکبوت و سایبان دشتبان، بی‌دوام خواهد بود.

Der Spinne gleich hat er sein Haus gebaut und gleich der Hütte, die ein Hüter machte.

19 او ثروتمند به رختخواب می‌رود، اما هنگامی که بیدار می‌شود می‌بیند تمامی مال و ثروتش از دست رفته است.

Reich legte er sich hin - er thut's nicht wieder; er öffnet seine Augen, da ist es aus mit ihm.

20 ترس مانند سیل او را فرا می‌گیرد و طوفان در شب او را می‌بلعد.

Es ereilen ihn Gewässern gleich die Schrecken, des Nachts entführt ihn der Sturmwind.

21 باد شرقی او را برده، از خانه‌اش دور می‌سازد،

Der Ost hebt ihn empor, daß er dahinfährt, und stürmt ihn fort von seiner Stätte.

22 و با بی‌رحمی بر او که در حال فرار است می‌وزد.

Erbarmungslos schleudert er auf ihn, vor seiner Hand muß er entfliehn, entfliehn -

23 مردم از بلایی که بر سر او آمده است شاد می‌شوند و از هر سو او را استهزا می‌کنند.

da klatscht man über ihn in die Hände und zischt ihn aus von seiner Wohnstatt her.