ایوب 27

1 ایوب بحث خود را ادامه داده گفت:

And Job adds to lift up his allegory and says:

2 به خدای زندهٔ قادر مطلق که حق مرا پایمال کرده و زندگیم را تلخ نموده است قسم می‌خورم

“God lives! He turned aside my judgment, And the Mighty—He made my soul bitter.

3 که تا زمانی که زنده‌ام و خدا به من نفس می‌دهد

For all the while my breath [is] in me, And the wind of God in my nostrils.

4 حرف نادرست از دهانم خارج نشود و با زبانم دروغی نگویم.

My lips do not speak perverseness, And my tongue does not utter deceit.

5 من به هیچ وجه حرفهای شما را تصدیق نمی‌کنم؛ و تا روزی که بمیرم به بی‌گناهی خود سوگند یاد می‌کنم.

Defilement to me—if I justify you, Until I expire I do not turn aside my integrity from me.

6 بارها گفته‌ام و باز هم می‌گویم که من گناهکار نیستم. تا آخر عمرم وجدانم پاک و راحت است.

On my righteousness I have laid hold, And I do not let it go, My heart does not reproach me while I live.

7 دشمنان من که با من مخالفت می‌کنند مانند بدکاران و خطاکاران مجازات خواهند شد.

My enemy is as the wicked, And my withstander as the perverse.

8 آدم شرور وقتی که خدا او را نابود می‌کند و جانش را می‌گیرد، چه امیدی دارد؟

For what [is] the hope of the profane, When He cuts off? When God casts off his soul?

9 هنگامی که بلایی به سرش بیاید خدا به فریادش نخواهد رسید،

[Does] God hear his cry, When distress comes on him?

10 زیرا او از خدای قادرمطلق لذت نمی‌برد و جز به هنگام سختی به او روی نمی‌آورد.

Does he delight himself on the Mighty? Call God at all times?

11 من دربارهٔ اعمال خدای قادر مطلق و قدرت او، بدون کم و کاست به شما تعلیم خواهم داد.

I show you by the hand of God, That which [is] with the Mighty I do not hide.

12 اما در واقع احتیاجی به تعلیمات من ندارید، زیرا خود شما هم به اندازهٔ من دربارهٔ خدا می‌دانید؛ پس چرا همهٔ این حرفهای پوچ و بی‌اساس را به من می‌زنید؟

Behold, you—all of you—have seen, And why [is] this—you are altogether vain?

13 این است سرنوشتی که خدای قادر مطلق برای گناهکاران تعیین کرده است:

This [is] the portion of wicked man with God, And the inheritance of terrible ones They receive from the Mighty.

14 هر چند شخص گناهکار فرزندان زیادی داشته باشد، آنها یا در جنگ می‌میرند و یا از گرسنگی تلف می‌شوند.

If his sons multiply—a sword [is] for them. And his offspring [are] not satisfied [with] bread.

15 آنان هم که از جنگ و گرسنگی جان به در ببرند، بر اثر بیماری و بلا به گور خواهند رفت و حتی زنانشان هم برای ایشان عزاداری نخواهند کرد.

His remnant are buried in death, And his widows do not weep.

16 هر چند گناهکاران مثل ریگ پول جمع کنند و صندوق خانه‌هایشان را پر از لباس کنند

If he heaps up silver as dust, And prepares clothing as clay,

17 ولی عاقبت درستکاران آن لباسها را خواهند پوشید و پول آنها را بین خود تقسیم خواهند کرد.

He prepares—and the righteous puts [it] on, And the innocent apportions the silver.

18 خانه‌ای که شخص شرور بسازد مانند تار عنکبوت و سایبان دشتبان، بی‌دوام خواهد بود.

He has built his house as a moth, And as a shelter a watchman has made.

19 او ثروتمند به رختخواب می‌رود، اما هنگامی که بیدار می‌شود می‌بیند تمامی مال و ثروتش از دست رفته است.

He lies down rich, and he is not gathered, He has opened his eyes, and he is not.

20 ترس مانند سیل او را فرا می‌گیرد و طوفان در شب او را می‌بلعد.

Terrors overtake him as waters, By night a whirlwind has stolen him away.

21 باد شرقی او را برده، از خانه‌اش دور می‌سازد،

An east wind takes him up, and he goes, And it frightens him from his place,

22 و با بی‌رحمی بر او که در حال فرار است می‌وزد.

And it casts at him, and does not spare, He diligently flees from its hand.

23 مردم از بلایی که بر سر او آمده است شاد می‌شوند و از هر سو او را استهزا می‌کنند.

It claps its hands at him, And it hisses at him from his place.”