< ایوب 26 >
Da antwortete Hiob folgendermaßen:
چه مددکاران خوبی هستید! چه خوب مرا در هنگام سختی دلداری دادید! | 2 |
»Wie hast du doch dem Schwachen beigestanden und den kraftlosen Arm gestützt!
چه خوب با پندهای خود مرا متوجهٔ حماقتم ساختید و چه حرفهای عاقلانهای زدید! | 3 |
Wie gut hast du doch den Unweisen beraten und tiefes Wissen in Fülle kundgetan!
چطور به فکرتان رسید این سخنان عالی را به زبان بیاورید؟ | 4 |
Wem hast du einen Lehrvortrag gehalten, und wessen Odem ist dir entströmt?«
ارواح مردگان میلرزند، آنان که زیر آبهایند و همۀ ساکنانش. | 5 |
»Die Schatten erzittern (vor Gott) tief unter den Wassern und deren Bewohnern;
هاویه به حضور خدا عریان است، و اَبَدون را پوششی نیست. (Sheol ) | 6 |
nackt liegt das Totenreich vor ihm da und unverhüllt der Abgrund. (Sheol )
خدا آسمان شمالی را بر خلاء میگستراند و زمین را بر نیستی میآویزد. | 7 |
Er spannt den Norden (der Erde) über der Leere aus, hängt die Erde an dem Nichts auf.
او آب را در ابرهای خود قرار میدهد و ابرها از سنگینی آن شکاف بر نمیدارند. | 8 |
Er bindet die Wasser in seine Wolken ein, ohne daß das Gewölk unter ihrer Last zerplatzt.
خدا تخت خود را با ابرهایش میپوشاند. | 9 |
Er verhüllt den Anblick seines Thrones, indem er sein Gewölk über ihn ausbreitet.
او برای اقیانوس حد میگذارد و برای روز و شب مرز قرار میدهد. | 10 |
Eine Grenzlinie hat er über den weiten Wassern abgezirkelt bis zur äußersten Grenze, wo das Licht mit der Finsternis zusammentrifft.
ارکان آسمان از نهیب او به لرزه در میآیند. | 11 |
Die Säulen des Himmels geraten ins Wanken und beben infolge seines Scheltens.
او با قدرت خویش دریا را مهار میکند و با حکمت خود هیولای دریا را در هم میشکند. | 12 |
Durch seine Kraft beruhigt er das Meer, und durch seine Klugheit hat er Rahab zerschmettert.
دَم خدا آسمانها را صاف و شفاف میسازد، و دست او مار تیزرو را سوراخ میکند. | 13 |
Durch seinen Hauch gewinnt der Himmel Heiterkeit; durchbohrt hat seine Hand den flüchtigen Drachen.
اینها تنها بخش کوچکی از کارهای عظیم اوست و زمزمهای از صدای غرش او. پس کیست که بتواند در برابر قدرت او بایستد؟ | 14 |
Siehe, das sind nur die Säume seines Waltens, und welch ein leises Flüstern nur ist es, das wir von ihm vernehmen! Doch die Donnersprache seiner Machterweise – wer versteht diese?«