ایوب 24

1 چرا خدای قادر مطلق زمانی برای دادرسی تعیین نمی‌کند؟ تا کی خداشناسان منتظر باشند و مجازات شریران را نبینند؟

Why doesn't the Almighty set a definite time to punish the wicked? Why don't those who follow him never see him act in judgment?

2 امواج ظلم ما را فرو گرفته است. خدانشناسان زمینها را غصب می‌کنند و گله‌ها را می‌دزدند؛

The wicked move boundary stones; they seize other people's flocks and move them to their own pastures.

3 حتی از الاغهای یتیمان نیز نمی‌گذرند و دار و ندار بیوه‌زنان را به گرو می‌گیرند.

They steal the orphan's donkey; they take the widow's ox as security for a debt.

4 حق فقرا را پایمال می‌سازند و فقرا از ترس، خود را پنهان می‌کنند.

They push the poor out of their way; the destitute are forced to hide from them.

5 فقرا مانند خرهای وحشی، برای سیر کردن شکم خود و فرزندانشان، در بیابانها جان می‌کنند؛

Like wild donkeys in the desert, the poor have to scavenge for their food, looking for anything to feed their children in the wasteland.

6 علفهای هرز بیابان را می‌خورند و دانه‌های انگور بر زمین افتادهٔ تاکستانهای شریران را جمع می‌کنند.

They are forced to find what they can in other people's fields, to glean among the vineyards of the wicked.

7 نه لباسی دارند و نه پوششی، و تمام شب را برهنه در سرما می‌خوابند.

They spend the night naked because they have no clothes; they have nothing to cover themselves against the cold.

8 از بی‌خانمانی به غارها پناه می‌برند و در کوهستان از باران خیس می‌شوند.

They are soaked by the cold mountain storms, and huddle beside the rocks for shelter.

9 ستمگران بچه‌های یتیم را از بغل مادرانشان می‌ربایند و از فقرا در مقابل قرضشان، بچه‌هایشان را به گرو می‌گیرند.

Fatherless children are snatched from their mother's breasts, taking the babies of the poor as security for a debt.

10 فقرا ناچارند لخت و عریان بگردند و با شکم گرسنه بافه‌های بدکاران را برایشان حمل کنند،

Because they have no clothes to wear they have to go naked, harvesting sheaves of grain while they themselves are hungry.

11 در آسیابها روغن زیتون بگیرند بدون آنکه مزه‌اش را بچشند، و در حالی که از تشنگی عذاب می‌کشند با لگد کردن انگور، عصارهٔ آن را بگیرند.

In the olive groves they work to produce oil, but do not taste it; they tread the winepress, but are thirsty.

12 فریاد مظلومان در حال مرگ از شهر به گوش می‌رسد. دردمندان داد می‌زنند و کمک می‌خواهند، ولی خدا به داد ایشان نمی‌رسد.

In the city the dying groan, and the wounded cry for help, but God ignores their prayers.

13 شریران بر ضد نور قیام کرده‌اند و از درستکاری بویی نبرده‌اند.

These are people who rebel against the light. They do not want to know its ways, or to stay on its paths.

14 آنان آدمکشانی هستند که صبح زود برمی‌خیزند تا فقیران و نیازمندان را بکشند و منتظر شب می‌مانند تا دزدی و زنا کنند. می‌گویند: «در تاریکی کسی ما را نخواهد دید.» صورتهای خود را می‌پوشانند تا کسی آنها را نشناسد.

The murderer gets up at dawn to kill the poor and needy, and when night falls he becomes a thief.

15

The adulterer waits for dusk, saying to himself, ‘No one will see me now,’ and he covers his face.

16 شبها به خانه‌ها دستبرد می‌زنند و روزها خود را پنهان می‌کنند، زیرا نمی‌خواهند با روشنایی سروکار داشته باشند.

Thieves break into houses during the night and they sleep during the day. They don't even know what the light is like!

17 شب تاریک برای آنها همچون روشنایی صبح است، زیرا با ترسهای تاریکی خو گرفته‌اند.

Total darkness is like light to them, for they are familiar with the night.

18 اما آنها همچون کف روی آب، به‌زودی از روی زمین ناپدید خواهند شد! ملک آنها نفرین شده است و زمین آنها محصولی ندارد.

Like bubbles on the surface of a river they are quickly carried away. The land they own is cursed by God. They don't enter their own vineyards.

19 مرگ آنها را می‌بلعد، آن گونه که خشکی و گرما برف را آب می‌کند. (Sheol h7585)

Just as heat and drought dry up snowmelt, so Sheol takes away those who have sinned. (Sheol h7585)

20 حتی مادر شخصِ گناهکار او را از یاد می‌برد. کرمها او را می‌خورند و دیگر هیچ‌کس او را به یاد نمی‌آورد. ریشهٔ گناهکاران کنده خواهد شد،

Even their mothers forget them, maggots feast on them, they are no longer remembered, and their wickedness becomes like a tree that is broken into pieces.

21 چون به زنان بی‌فرزند که پسری ندارند تا از ایشان حمایت کند، ظلم می‌نمایند و به بیوه‌زنان محتاج کمک نمی‌کنند.

They mistreat childless women and are mean to widows.

22 خدا با قدرت خویش ظالم را نابود می‌کند؛ پس هر چند آنها ظاهراً موفق باشند، ولی در زندگی امیدی ندارند.

God prolongs the life of the wicked by his power; but when they arise, they have no assurance of life.

23 ممکن است خدا بگذارد آنها احساس امنیت کنند، ولی همیشه مواظب کارهای ایشان است.

He supports them and gives them security, but he is always watching what they're doing.

24 برای مدت کوتاهی کامیاب می‌شوند، اما پس از لحظه‌ای مانند همهٔ کسانی که از دنیا رفته‌اند، از بین می‌روند و مثل خوشه‌های گندم بریده می‌شوند.

Though they may be illustrious for a while, soon they are gone. They are brought down like all others, cut off like the heads of grain.

25 آیا کسی می‌تواند بگوید که حقیقت غیر از این است؟ آیا کسی می‌تواند ثابت کند که حرفهای من اشتباه است؟

If this isn't so, who can prove I'm a liar and there's nothing to what I say?”