ایوب 24

1 چرا خدای قادر مطلق زمانی برای دادرسی تعیین نمی‌کند؟ تا کی خداشناسان منتظر باشند و مجازات شریران را نبینند؟

Защо, ако времената не са открити от Всемогъщия, Ония които Го познават, не виждат дните Му за съд?

2 امواج ظلم ما را فرو گرفته است. خدانشناسان زمینها را غصب می‌کنند و گله‌ها را می‌دزدند؛

Едни преместят межди, Грабят стада и ги пасат;

3 حتی از الاغهای یتیمان نیز نمی‌گذرند و دار و ندار بیوه‌زنان را به گرو می‌گیرند.

Откарват осела на сирачетата; Вземат в залог говедото на вдовицата;

4 حق فقرا را پایمال می‌سازند و فقرا از ترس، خود را پنهان می‌کنند.

Изтласкват бедните от пътя; Сиромасите на земята се крият заедно от тях.

5 فقرا مانند خرهای وحشی، برای سیر کردن شکم خود و فرزندانشان، در بیابانها جان می‌کنند؛

Ето, като диви осли в пустинята излизат по работата си, Подраняват да търсят храна; Пустинята из доставя храна за чадата им.

6 علفهای هرز بیابان را می‌خورند و دانه‌های انگور بر زمین افتادهٔ تاکستانهای شریران را جمع می‌کنند.

Жънат фуража в нивата, за да го ядат. И берат лозата на неправедника;

7 نه لباسی دارند و نه پوششی، و تمام شب را برهنه در سرما می‌خوابند.

Цяла нощ лежат голи без дрехи, И нямат завивка в студа;

8 از بی‌خانمانی به غارها پناه می‌برند و در کوهستان از باران خیس می‌شوند.

Измокрюват се от планинските дъждове, И прегръщат скалата, понеже нямат прибежище.

9 ستمگران بچه‌های یتیم را از بغل مادرانشان می‌ربایند و از فقرا در مقابل قرضشان، بچه‌هایشان را به گرو می‌گیرند.

Други грабват сирачето от съседите, И вземат залог от сиромаха.

10 فقرا ناچارند لخت و عریان بگردند و با شکم گرسنه بافه‌های بدکاران را برایشان حمل کنند،

Голи, тия ходят крадешком без дреха, И гладни, носят сноповете;

11 در آسیابها روغن زیتون بگیرند بدون آنکه مزه‌اش را بچشند، و در حالی که از تشنگی عذاب می‌کشند با لگد کردن انگور، عصارهٔ آن را بگیرند.

Изтискват дървено масло в техните огради, Тъпчат линовете им, а остават жадни.

12 فریاد مظلومان در حال مرگ از شهر به گوش می‌رسد. دردمندان داد می‌زنند و کمک می‌خواهند، ولی خدا به داد ایشان نمی‌رسد.

Умиращите охкат из града, И душата на ранените вика; Но пак това безумие Бог не гледа.

13 شریران بر ضد نور قیام کرده‌اند و از درستکاری بویی نبرده‌اند.

Дали са от противниците на виделината; Не знаят пътищата й, И не стоят в пътеките й,

14 آنان آدمکشانی هستند که صبح زود برمی‌خیزند تا فقیران و نیازمندان را بکشند و منتظر شب می‌مانند تا دزدی و زنا کنند. می‌گویند: «در تاریکی کسی ما را نخواهد دید.» صورتهای خود را می‌پوشانند تا کسی آنها را نشناسد.

Убиецът става в зори и убива сиромаха и нуждаещия се, А нощем е като крадец.

15

Така и окото на прелюбодееца очаква да се мръкне, Като казва: Око не ще ме види; И преличава лицето си.

16 شبها به خانه‌ها دستبرد می‌زنند و روزها خود را پنهان می‌کنند، زیرا نمی‌خواهند با روشنایی سروکار داشته باشند.

В тъмнината пробиват къщи; Те се затварят през деня, Видело не познават.

17 شب تاریک برای آنها همچون روشنایی صبح است، زیرا با ترسهای تاریکی خو گرفته‌اند.

Защото за всички тях зората е като мрачната сянка; Понеже познават ужасите на мрачната сянка.

18 اما آنها همچون کف روی آب، به‌زودی از روی زمین ناپدید خواهند شد! ملک آنها نفرین شده است و زمین آنها محصولی ندارد.

Бърже се отдалечат по лицето на водата; Делът им е проклет на земята; Не се обръщат вече към пътя за лозята.

19 مرگ آنها را می‌بلعد، آن گونه که خشکی و گرما برف را آب می‌کند. (Sheol h7585)

Както сушата и топлината поглъщат водата от снега, Така и преизподнята грешните. (Sheol h7585)

20 حتی مادر شخصِ گناهکار او را از یاد می‌برد. کرمها او را می‌خورند و دیگر هیچ‌کس او را به یاد نمی‌آورد. ریشهٔ گناهکاران کنده خواهد شد،

Майчината утроба ще ги забрави; Червеят ще има сладко ястие в тях; Няма вече да се спомнят; И неправдата ще се строши като дърво.

21 چون به زنان بی‌فرزند که پسری ندارند تا از ایشان حمایت کند، ظلم می‌نمایند و به بیوه‌زنان محتاج کمک نمی‌کنند.

Поглъщат неплодната, която ражда; И на вдовицата не правят добро,

22 خدا با قدرت خویش ظالم را نابود می‌کند؛ پس هر چند آنها ظاهراً موفق باشند، ولی در زندگی امیدی ندارند.

Влачат и мощните със силата си; Те стават, и никой не е безопасен в живота си.

23 ممکن است خدا بگذارد آنها احساس امنیت کنند، ولی همیشه مواظب کارهای ایشان است.

Бог им дава безопасност, и те се успокояват с нея, Но очите Му са върху пътищата им.

24 برای مدت کوتاهی کامیاب می‌شوند، اما پس از لحظه‌ای مانند همهٔ کسانی که از دنیا رفته‌اند، از بین می‌روند و مثل خوشه‌های گندم بریده می‌شوند.

Въздигнаха се за малко, и, ето, че ги няма! Снишават се; и както всички други си отиват, И отсичат се като главите на класовете.

25 آیا کسی می‌تواند بگوید که حقیقت غیر از این است؟ آیا کسی می‌تواند ثابت کند که حرفهای من اشتباه است؟

И сега, ако не е така, кой ще ме изкара лъжец, И ще обърне в нищо думите ми?