ایوب 23

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Отвещав же Иов, рече:

2 امروز نیز شکایتم تلخ است، و با وجود ناله‌ام، دست او بر من سنگین است.

вем убо, яко из руки моея обличение мое есть, и рука Его тяжка бысть паче моего воздыхания.

3

Кто убо увесть, яко обрящу Его и прииду ко кончине?

4 و دعوی خود را ارائه می‌دادم و دلایل خود را به او می‌گفتم

И реку мой суд, уста же моя исполню обличения,

5 و پاسخهایی را که به من می‌داد می‌شنیدم و می‌دانستم از من چه می‌خواهد.

уразумею же изцеления, яже ми речет, и ощущу, что ми возвестит.

6 آیا او با تمام قدرتش با من مخالفت می‌کرد؟ نه، بلکه با دلسوزی به حرفهایم گوش می‌داد

И аще со многою крепостию найдет на мя, посем же не воспретит ми.

7 و شخص درستکاری چون من می‌توانست با او گفتگو کند و او مرا برای همیشه تبرئه می‌کرد.

Истина бо и обличение от Него: да изведет же в конец суд мой.

8 ولی جستجوی من بی‌فایده است. به شرق می‌روم، او آنجا نیست. به غرب می‌روم، او را نمی‌یابم.

Аще бо во первых пойду, ктому несмь: в последних же, како вем Его?

9 هنگامی که به شمال می‌روم، اعمال او را می‌بینم، ولی او را در آنجا پیدا نمی‌کنم. به جنوب می‌روم، اما در آنجا نیز نشانی از وی نیست.

Ошуюю творящу Ему, и не разумех: обложит одесную, и не узрю.

10 او از تمام کارهای من آگاه است و اگر مرا در بوتهٔ آزمایش بگذارد مثل طلای خالص، پاک بیرون می‌آیم.

Весть бо уже путь мой, искуси же мя яко злато.

11 من وفادارانه از خدا پیروی کرده‌ام و از راه او منحرف نشده‌ام.

Изыду же в заповедех Его, пути бо Его сохраних, и не уклонюся от заповедий Его

12 از فرامین او سرپیچی نکرده‌ام و کلمات او را در سینه‌ام حفظ نموده‌ام.

и не преступлю, в недрех же моих сокрых глаголголы Его.

13 او هرگز عوض نمی‌شود و هیچ‌کس نمی‌تواند او را از آنچه قصد کرده است منصرف نماید. او هر چه اراده کند انجام می‌دهد.

Аще же и Сам судил тако, кто есть рекий противу Ему? Сам бо восхоте и сотвори.

14 بنابراین هر چه برای من در نظر گرفته است به سرم خواهد آورد، زیرا سرنوشت من در اختیار اوست.

Сего ради о Нем трепетен бых, наказуемь же попекохся о Нем:

15 به همین دلیل از حضور او می‌ترسم و وقتی به این چیزها فکر می‌کنم از او هراسان می‌شوم.

сего ради от лица Его потщуся, поучуся и убоюся от Него.

16 خدای قادر مطلق جرأت را از من گرفته است و با تاریکی ترسناک و ظلمت غلیظ مرا پوشانده است.

И Господь умягчил сердце мое, и Вседержитель потщася о мне:

17

не ведех бо, яко найдет на мя тма, пред лицем же моим покрыет мрак.