ایوب 23

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Then answered Job, and said,

2 امروز نیز شکایتم تلخ است، و با وجود ناله‌ام، دست او بر من سنگین است.

Even now is my complaint bitter: my suffering is heavier than my groans.

3

Oh who would grant that I knew where I might find him! that I might attain to his Judgment throne!

4 و دعوی خود را ارائه می‌دادم و دلایل خود را به او می‌گفتم

I would put in order before him my cause, and my mouth would I fill with arguments.

5 و پاسخهایی را که به من می‌داد می‌شنیدم و می‌دانستم از من چه می‌خواهد.

I should know the words which he might answer me, and understand what he might say unto me.

6 آیا او با تمام قدرتش با من مخالفت می‌کرد؟ نه، بلکه با دلسوزی به حرفهایم گوش می‌داد

Would he with his power contend against me? he would truly not lay such doings to my charge.

7 و شخص درستکاری چون من می‌توانست با او گفتگو کند و او مرا برای همیشه تبرئه می‌کرد.

There would an upright one argue with him; and I should be allowed to escape for ever by my judge.

8 ولی جستجوی من بی‌فایده است. به شرق می‌روم، او آنجا نیست. به غرب می‌روم، او را نمی‌یابم.

But, lo, I go eastward—and he is not there; and to the west— and I cannot perceive him;

9 هنگامی که به شمال می‌روم، اعمال او را می‌بینم، ولی او را در آنجا پیدا نمی‌کنم. به جنوب می‌روم، اما در آنجا نیز نشانی از وی نیست.

When he doth great things at the north, I behold him not; he hideth himself in the south—and I see him not.

10 او از تمام کارهای من آگاه است و اگر مرا در بوتهٔ آزمایش بگذارد مثل طلای خالص، پاک بیرون می‌آیم.

But he knoweth the way that I take: were he to probe me, I should come forth as gold.

11 من وفادارانه از خدا پیروی کرده‌ام و از راه او منحرف نشده‌ام.

On his steps my foot hath held fast: his way have I kept, and swerved not.

12 از فرامین او سرپیچی نکرده‌ام و کلمات او را در سینه‌ام حفظ نموده‌ام.

From the commandment of his lips have I also not moved away: as a fixed statute for me have I treasured up the sayings of his mouth.

13 او هرگز عوض نمی‌شود و هیچ‌کس نمی‌تواند او را از آنچه قصد کرده است منصرف نماید. او هر چه اراده کند انجام می‌دهد.

But he is unchangeably one, and who can turn him? And what his will desireth, even that he doth.

14 بنابراین هر چه برای من در نظر گرفته است به سرم خواهد آورد، زیرا سرنوشت من در اختیار اوست.

For he will bring to completion what hath been destined for me: and like these hath he many other things with him.

15 به همین دلیل از حضور او می‌ترسم و وقتی به این چیزها فکر می‌کنم از او هراسان می‌شوم.

Therefore am I terrified at his presence: I will reflect, and be in dread of him.

16 خدای قادر مطلق جرأت را از من گرفته است و با تاریکی ترسناک و ظلمت غلیظ مرا پوشانده است.

Still God hath made timid my heart, and the Almighty hath terrified me;

17

Because I was not destroyed before this darkness, and because he hath not hidden from my face [this] gloom.