ایوب 22

1 آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد:

데만 사람 엘리바스가 대답하여 가로되

2 آیا از انسان فایده‌ای به خدا می‌رسد؟ حتی از خردمندترین انسانها نیز فایده‌ای به او نمی‌رسد!

사람이 어찌 하나님께 유익하게 하겠느냐 지혜로운 자도 스스로 유익할 따름이니라

3 اگر تو عادل و درستکار باشی آیا نفع آن به خدای قادرمطلق می‌رسد؟

네가 의로운들 전능자에게 무슨 기쁨이 있겠으며 네 행위가 온전한들 그에게 무슨 이익이 있겠느냐

4 اگر تو خداترس باشی آیا او تو را مجازات می‌کند؟

하나님이 너를 책망하시며 너를 심문하심이 너의 경외함을 인함이냐

5 هرگز! مجازات تو برای شرارت و گناهان بی‌شماری است که در زندگی مرتکب شده‌ای!

네 악이 크지 아니하냐 네 죄악이 극하니라

6 از دوستانت که به تو مقروض بودند تمام لباسهایشان را گرو گرفتی و تمام دارایی آنها را تصاحب کردی.

까닭 없이 형제의 물건을 볼모 잡으며 헐벗은 자의 의복을 벗기며

7 به تشنگان آب نداده‌ای و شکم گرسنگان را سیر نکرده‌ای،

갈한 자에게 물을 마시우지 아니하며 주린 자에게 식물을 주지 아니하였구나

8 هر چند تو آدم توانگر و ثروتمندی بودی و املاک زیادی داشتی.

권세 있는 자가 토지를 얻고 존귀한 자가 거기서 사는구나

9 بیوه‌زنان را دست خالی از پیش خود راندی و بازوی یتیمان را شکستی.

네가 과부를 공수로 돌아가게 하며 고아의 팔을 꺾는구나

10 برای همین است که اکنون دچار دامها و ترسهای غیرمنتظره شده‌ای و ظلمت و امواج وحشت، تو را فرا گرفته‌اند.

이러므로 올무들이 너를 둘러 있고 두려움이 홀연히 너를 침범하며

11

어두움이 너로 보지 못하게 하고 창수가 너를 덮느니라

12 خدا بالاتر از آسمانها و بالاتر از بلندترین ستارگان است.

하나님이 높은 하늘에 계시지 아니하냐 보라 별의 높음이 얼마나 높은가

13 ولی تو می‌گویی: «خدا چگونه می‌تواند از پس ابرهای تیره، اعمال مرا مشاهده و داوری کند؟

그러나 네 말은 하나님이 무엇을 아시며 흑암 중에서 어찌 심판하실 수 있으랴

14 ابرها او را احاطه کرده‌اند و او نمی‌تواند ما را ببیند. او در آن بالا، بر گنبد آسمان حرکت می‌کند.»

빽빽한 구름이 그를 가리운즉 그가 보지 못하시고 궁창으로 걸어다니실 뿐이라 하는구나

15 آیا می‌خواهی به راهی بروی که گناهکاران در گذشته از آن پیروی کرده‌اند؟

네가 악인의 밟던 옛적 길을 지키려느냐

16 همچون کسانی که اساس زندگیشان فرو ریخت و نابهنگام مردند؟

그들은 때가 이르기 전에 끊어버리웠고 그 터는 하수로 인하여 함몰되었느니라

17 زیرا به خدای قادر مطلق گفتند: «ای خدا از ما دور شو! تو چه کاری می‌توانی برای ما انجام دهی؟»

그들이 하나님께 말하기를 우리를 떠나소서 하며 또 말하기를 전능자가 우리를 위하여 무엇을 하실 수 있으랴 하였으나

18 در حالی که خدا خانه‌هایشان را سرشار از برکت ساخته بود. بنابراین من خود را از راههای شریران دور نگه خواهم داشت.

하나님이 좋은 것으로 그 집에 채우셨느니라 악인의 계획은 나와 판이하니라

19 درستکاران و بی‌گناهان هلاکت شریران را می‌بینند و شاد شده، می‌خندند و می‌گویند: «دشمنان ما از بین رفتند و اموالشان در آتش سوخت.»

의인은 보고 기뻐하고 무죄자는 그들을 비웃기를

20

우리의 대적이 끊어졌고 그 남은 것이 불사른 바 되었다 하느니라

21 ای ایوب، از مخالفت با خدا دست بردار و با او صلح کن تا لطف او شامل حال تو شود.

너는 하나님과 화목하고 평안하라 그리하면 복이 네게 임하리라

22 دستورهای او را بشنو و آنها را در دل خود جای بده.

청컨대 너는 그 입에서 교훈을 받고 그 말씀을 네 마음에 두라

23 اگر به سوی خدای قادرمطلق بازگشت نموده، تمام بدیها را از خانهٔ خود دور کنی، آنگاه زندگی تو همچون گذشته سروسامان خواهد گرفت.

네가 만일 전능자에게로 돌아가고 또 네 장막에서 불의를 멀리 버리면 다시 흥하리라

24 اگر طمع را از خود دور کنی و طلای خود را دور بریزی،

네 보배를 진토에 버리고 오빌의 금을 강 가의 돌에 버리라

25 آنگاه خدای قادر مطلق خودش طلا و نقرهٔ خالص برای تو خواهد بود!

그리하면 전능자가 네 보배가 되시며 네게 귀한 은이 되시리니

26 به او اعتماد خواهی کرد و از وجود او لذت خواهی برد.

이에 네가 전능자를 기뻐하여 하나님께로 얼굴을 들 것이라

27 نزد او دعا خواهی نمود و او دعای تو را اجابت خواهد کرد و تو تمام نذرهایت را به جا خواهی آورد.

너는 그에게 기도하겠고 그는 들으실 것이며 너의 서원한 것을 네가 갚으리라

28 دست به هر کاری بزنی موفق خواهی شد و بر راههایت همیشه نور خواهد تابید.

네가 무엇을 경영하면 이루어질 것이요 네 길에 빛이 비취리라

29 وقتی کسی به زیر کشیده می‌شود، تو می‌گویی: «بلندش کن!» و او افتاده را نجات می‌بخشد.

네가 낮춤을 받거든 높아지리라고 말하라 하나님은 겸손한 자를 구원하시느니라

30 پس اگر فروتن شده، خود را از گناه پاکسازی او تو را خواهد رهانید.

무죄한 자가 아니라도 건지시리니 네 손이 깨끗함을 인하여 그런 자가 건지심을 입으리라