ایوب 22
| آنگاه الیفاز تیمانی پاسخ داد: | 1 |
And Eliphaz the Temanite answereth and saith: —
| آیا از انسان فایده‌ای به خدا می‌رسد؟ حتی از خردمندترین انسانها نیز فایده‌ای به او نمی‌رسد! | 2 |
To God is a man profitable, Because a wise man to himself is profitable?
| اگر تو عادل و درستکار باشی آیا نفع آن به خدای قادرمطلق می‌رسد؟ | 3 |
Is it a delight to the Mighty One That thou art righteous? is it gain, That thou makest perfect thy ways?
| اگر تو خداترس باشی آیا او تو را مجازات می‌کند؟ | 4 |
Because of thy reverence Doth He reason [with] thee? He entereth with thee into judgment:
| هرگز! مجازات تو برای شرارت و گناهان بی‌شماری است که در زندگی مرتکب شده‌ای! | 5 |
Is not thy wickedness abundant? And there is no end to thine iniquities.
| از دوستانت که به تو مقروض بودند تمام لباسهایشان را گرو گرفتی و تمام دارایی آنها را تصاحب کردی. | 6 |
For thou takest a pledge of thy brother for nought, And the garments of the naked Thou dost strip off.
| به تشنگان آب نداده‌ای و شکم گرسنگان را سیر نکرده‌ای، | 7 |
Thou causest not the weary to drink water, And from the hungry thou withholdest bread.
| هر چند تو آدم توانگر و ثروتمندی بودی و املاک زیادی داشتی. | 8 |
As to the man of arm — he hath the earth, And the accepted of face — he dwelleth in it.
| بیوه‌زنان را دست خالی از پیش خود راندی و بازوی یتیمان را شکستی. | 9 |
Widows thou hast sent away empty, And the arms of the fatherless are bruised.
| برای همین است که اکنون دچار دامها و ترسهای غیرمنتظره شده‌ای و ظلمت و امواج وحشت، تو را فرا گرفته‌اند. | 10 |
Therefore round about thee [are] snares, And trouble thee doth fear suddenly.
| 11 |
Or darkness — thou dost not see, And abundance of waters doth cover thee.
| خدا بالاتر از آسمانها و بالاتر از بلندترین ستارگان است. | 12 |
Is not God high [in] heaven? And see the summit of the stars, That they are high.
| ولی تو می‌گویی: «خدا چگونه می‌تواند از پس ابرهای تیره، اعمال مرا مشاهده و داوری کند؟ | 13 |
And thou hast said, 'What — hath God known? Through thickness doth He judge?
| ابرها او را احاطه کرده‌اند و او نمی‌تواند ما را ببیند. او در آن بالا، بر گنبد آسمان حرکت می‌کند.» | 14 |
Thick clouds [are] a secret place to Him, And He doth not see;' And the circle of the heavens He walketh habitually,
| آیا می‌خواهی به راهی بروی که گناهکاران در گذشته از آن پیروی کرده‌اند؟ | 15 |
The path of the age dost thou observe, That men of iniquity have trodden?
| همچون کسانی که اساس زندگیشان فرو ریخت و نابهنگام مردند؟ | 16 |
Who have been cut down unexpectedly, A flood is poured out on their foundation.
| زیرا به خدای قادر مطلق گفتند: «ای خدا از ما دور شو! تو چه کاری می‌توانی برای ما انجام دهی؟» | 17 |
Those saying to God, 'Turn aside from us,' And what doth the Mighty One to them?
| در حالی که خدا خانه‌هایشان را سرشار از برکت ساخته بود. بنابراین من خود را از راههای شریران دور نگه خواهم داشت. | 18 |
And he hath filled their houses [with] good: (And the counsel of the wicked Hath been far from me.)
| درستکاران و بی‌گناهان هلاکت شریران را می‌بینند و شاد شده، می‌خندند و می‌گویند: «دشمنان ما از بین رفتند و اموالشان در آتش سوخت.» | 19 |
See do the righteous and they rejoice, And the innocent mocketh at them,
| 20 |
'Surely our substance hath not been cut off, And their excellency hath fire consumed.'
| ای ایوب، از مخالفت با خدا دست بردار و با او صلح کن تا لطف او شامل حال تو شود. | 21 |
Acquaint thyself, I pray thee, with Him, And be at peace, Thereby thine increase [is] good.
| دستورهای او را بشنو و آنها را در دل خود جای بده. | 22 |
Receive, I pray thee, from His mouth a law, And set His sayings in thy heart.
| اگر به سوی خدای قادرمطلق بازگشت نموده، تمام بدیها را از خانهٔ خود دور کنی، آنگاه زندگی تو همچون گذشته سروسامان خواهد گرفت. | 23 |
If thou dost return unto the Mighty Thou art built up, Thou puttest iniquity far from thy tents.
| اگر طمع را از خود دور کنی و طلای خود را دور بریزی، | 24 |
So as to set on the dust a defence, And on a rock of the valleys a covering.
| آنگاه خدای قادر مطلق خودش طلا و نقرهٔ خالص برای تو خواهد بود! | 25 |
And the Mighty hath been thy defence, And silver [is] strength to thee.
| به او اعتماد خواهی کرد و از وجود او لذت خواهی برد. | 26 |
For then on the Mighty thou delightest thyself, And dost lift up unto God thy face,
| نزد او دعا خواهی نمود و او دعای تو را اجابت خواهد کرد و تو تمام نذرهایت را به جا خواهی آورد. | 27 |
Thou dost make supplication unto Him, And He doth hear thee, And thy vows thou completest.
| دست به هر کاری بزنی موفق خواهی شد و بر راههایت همیشه نور خواهد تابید. | 28 |
And thou decreest a saying, And it is established to thee, And on thy ways hath light shone.
| وقتی کسی به زیر کشیده می‌شود، تو می‌گویی: «بلندش کن!» و او افتاده را نجات می‌بخشد. | 29 |
For they have made low, And thou sayest, 'Lift up.' And the bowed down of eyes he saveth.
| پس اگر فروتن شده، خود را از گناه پاکسازی او تو را خواهد رهانید. | 30 |
He delivereth the not innocent, Yea, he hath been delivered By the cleanness of thy hands.
