ایوب 21

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Hiob antwortete und sprach:

2 به من گوش دهید! تنها تسلی‌ای که می‌توانید به من بدهید این است که بگذارید حرفم را بزنم. پس از آن اگر خواستید، باز هم مرا مسخره کنید.

O höret, höret einer Rede zu, und möge darin euer Trösten bestehn!

3

Vergönnt mir, daß ich spreche, und wenn ich geredet, magst du höhnen.

4 من از خدا شکایت دارم، نه از انسان. بی‌تابی من به همین دلیل است.

Ergeht denn über Menschen meine Klage? oder warum sollte ich nicht ungeduldig sein?

5 به من نگاه کنید و از تعجب دست روی دهان بگذارید و سکوت نمایید.

Schaut her zu mir und erstarrt und legt die Hand auf den Mund!

6 وقتی این را به یاد می‌آورم، از ترس به لرزه می‌افتم.

Ja, wenn ich daran denke, so werde ich bestürzt, und Schauder erfaßt meinen Leib.

7 چرا بدکاران تا سن پیری و کهولت زنده می‌مانند و کامیاب می‌شوند؟

Warum bleiben die Frevler am Leben, werden alt, ja erstarken an Kraft?

8 فرزندان و نوه‌هایشان بزرگ می‌شوند و دورشان را می‌گیرند.

Ihr Nachwuchs gedeiht vor ihnen in ihrer Gemeinschaft, und ihre Sprößlinge vor ihren Augen.

9 خانه‌های آنها از هر خطری در امان است و خدا ایشان را مجازات نمی‌کند.

Ihre Häuser sind wohlbehalten, sonder Schrecknis, und Gottes Rute trifft sie nicht.

10 گله‌های آنها زاد و ولد می‌کنند و زیاد می‌شوند.

Sein Stier bespringt und nicht vergebens, seine Kuh kalbt leicht und thut keine Fehlgeburt.

11 فرزندانشان از خوشحالی مانند گوسفندان جست و خیز می‌کنند و می‌رقصند

Wie eine Herde lassen sie ihre Buben hinaus, und ihre Kinder hüpfen einher.

12 و با نوای دف و بربط آواز می‌خوانند و با صدای نی به شادی می‌پردازند.

Sie singen laut bei Paukenschall und Zither und freuen sich am Klange der Schalmei.

13 آنها روزهای خود را در سعادتمندی به سر می‌برند و راحت می‌میرند، (Sheol h7585)

Sie verbringen in Glück ihre Tage und in einem Augenblicke steigen sie hinab zur Unterwelt; (Sheol h7585)

14 در حالی که هرگز طالب خدا نبوده‌اند و نخواسته‌اند راههای خدا را بشناسند.

und sprachen doch zu Gott: “Bleib uns fern - deine Wege zu kennen begehren wir nicht!

15 شریران می‌گویند: «قادر مطلق کیست که او را عبادت نماییم؟ چه فایده اگر دست دعا به سویش دراز کنیم؟»

Was ist's mit dem Allmächtigen, daß wir ihm dienen sollten, und was könnte es uns nützen, ihn bittend anzugehn?”

16 گناهکاران به هر کاری دست بزنند موفق می‌شوند! ولی من نمی‌خواهم با آنها سروکار داشته باشم.

Fürwahr, ihr Glück steht nicht in ihrer Hand - der Gottlosen Gesinnung liegt mir fern!

17 تا به حال چند بار اتفاق افتاده که چراغ بدکاران خاموش شود و آنها به بدبختی دچار گردند؟ و یا چند بار اتفاق افتاده که خدا آنها را مجازات کند،

Wie oft erlischt denn der Gottlosen Leuchte, und überfällt sie ihr Verderben? Wie oft teilt er die Lose aus in seinem Zorn,

18 و ایشان را مثل کاه در برابر باد و مانند خاک در برابر طوفان پراکنده سازد؟

werden sie wie der Strohhalm vor dem Winde und wie Spreu, die der Sturm entführt hat?

19 ولی شما می‌گویید: «خدا فرزندان مرد شرور را مجازات می‌کند!» اما من می‌گویم که خدا باید خود شرور را مجازات کند! بگذار مزهٔ مجازات را خودش بچشد!

“Gott spart seinen Kindern sein Unheil auf.” Er vergelte ihm selber, daß er's fühle!

20 بله، بگذار مرد شرور خودش به سزای اعمالش برسد و پیالهٔ خشم خدای قادر مطلق را سر بکشد.

Seine eigenen Augen mögen sein Unheil sehen, und er selbst vom Grimme des Allmächtigen trinken!

21 وقتی انسان می‌میرد دیگر چه احساسی می‌تواند دربارهٔ خانواده‌اش داشته باشد؟

Denn was kümmert ihn sein Haus nach seinem Tode, wenn seiner Monde Zahl beendet ist?

22 کیست که بتواند به خدا چیزی بیاموزد؟ حتی خردمندان را او داوری می‌کند.

Will man Gotte Weisheit lehren, ihn, der die Himmlischen richtet?

23 او از یک سو اشخاص قوی و سالم، مرفه و ثروتمند را هلاک می‌کند

Der eine stirbt im vollen Glück, vollkommen ruhig und wohlgemut;

24

seine Kufen sind mit Milch gefüllt, und das Mark seiner Gebeine wird getränkt.

25 و از سوی دیگر کسانی را که در شدت فقر و تنگدستی به سر می‌برند و در زندگی هرگز طعم خوشی را نچشیده‌اند از بین می‌برد.

Und der andere stirbt in bittrem Unmut, ohne daß er je vom Glück genossen.

26 هر دو دسته در خاک دفن می‌شوند و کرمها بدن آنها را می‌خورند.

Gemeinsam liegen sie im Staube, und Gewürm bedeckt sie beide.

27 از افکارتان و نقشه‌هایی که برای آزار من می‌کشید آگاه هستم.

Ich kenne eure Gedanken wohl und die Anschläge, mit denen ihr Unrecht gegen mich verübt.

28 می‌خواهید بگویید: «اشخاص ثروتمند و شرور برای گناهانشان دچار بلا و بدبختی شده‌اند.»

Wenn ihr sagt: “Wo blieb das Haus des Tyrannen, und wo das Zelt, in dem die Gottlosen wohnten?”

29 ولی من می‌گویم: «از هر فرد دنیا دیده‌ای که بپرسید خواهد گفت

so fragt doch nur die des Wegs Vorüberziehenden, - ihre Beweise werdet ihr nicht verkennen -

30 که آدم بدکار معمولاً در روز بلا و مصیبت در امان است و جان به در می‌برد. هیچ‌کس مرد شرور را رو در رو متهم نمی‌کند و کسی وی را به سزای اعمالش نمی‌رساند. حتی بعد از مرگش او را با احترام به خاک می‌سپارند و بر سر قبرش نگهبان قرار می‌دهند؛

daß am Unglückstage der Böse verschont wird, am Tage der Zornesfluten sie hinweggeleitet werden!

31

Wer hält ihm seinen Lebenswandel vor? Er hat's gethan! - wer will es ihm vergelten?

32

Zur Gräberstätte wird er hingeleitet und hält noch über dem Hügel Wacht.

33 بسیاری در مراسم تدفین او شرکت می‌کنند و با خاک نرم او را می‌پوشانند.»

Süß sind ihm des Thales Schollen, und alle Welt zieht ihm nach, wie ihm Unzählige vorangegangen.

34 شما چگونه می‌توانید با این یاوه‌گویی‌ها و دروغها مرا دلداری دهید؟

Wie mögt ihr mich da so eitel trösten, und eure Antworten - da bleibt nichts als Bosheit!