ایوب 20

1 آنگاه صوفر نعماتی پاسخ داد:

Nun nahm Zophar von Naama das Wort und sagte:

2 ای ایوب، بیش از این نمی‌توانم حرفهای تو را تحمل کنم و مجبورم جوابت را بدهم.

»Eben darum veranlassen meine Gedanken mich zu einer Antwort, und eben deswegen bin ich innerlich erregt:

3 توهین‌هایت را تحمل کرده‌ام اما الان مجبورم پاسخ تو را بدهم.

eine mich beschimpfende Zurechtweisung muß ich hören! Doch der Geist gibt mir eine Antwort aus meiner Einsicht ein.«

4 مگر نمی‌دانی که از دوران قدیم که انسان بر زمین قرار داده شد خوشبختی شریران همیشه زودگذر بوده است؟

»Kennst du nicht die Wahrheit von alters her, seitdem der Mensch seinen Wohnsitz auf der Erde hat,

5

daß das Frohlocken der Frevler von kurzer Dauer ist und die Freude der Ruchlosen nur einen Augenblick währt?

6 اگرچه مرد بدکار سرافراز گردد و شوکتش سر به فلک کشد،

Sollte auch sein Dünkel sich bis zum Himmel erheben und sein Haupt bis an die Wolken reichen,

7 ولی به‌زودی مثل فضله به دور انداخته شده، نابود خواهد گردید و کسانی که او را می‌شناختند حیران شده، خواهند گفت که او چه شد؟

so vergeht er doch wie sein Unrat für immer, und die ihn gekannt haben, werden fragen: ›Wo ist er geblieben?‹

8 او همچون یک رؤیا محو خواهد شد.

Wie ein Traum verfliegt er, so daß man ihn nicht mehr findet, und er wird hinweggescheucht wie ein Nachtgesicht:

9 دیگر هرگز نه دوستانش او را خواهند دید و نه خانواده‌اش.

das Auge, das ihn gesehen, erblickt ihn nimmer wieder, und seine Stätte gewahrt ihn nicht mehr.

10 فرزندانش از فقیران گدایی خواهند کرد و با زحمت و مشقت قرضهای پدرشان را خواهند پرداخت.

Seine Söhne müssen die (durch ihn) Verarmten mit Bitten beschwichtigen und seine eigenen Hände sein Vermögen wieder herausgeben.

11 هنوز به پیری نرسیده، خواهد مرد و استخوانهایش در خاک خواهد پوسید.

Mögen auch seine Glieder von Jugendkraft strotzen: sie muß sich doch mit ihm in den Staub legen.

12 او از طعم شرارت لذت می‌برد و آن را در دهان خود نگه داشته، مزه‌مزه می‌کند.

Mag das Böse auch seinem Munde süß schmecken, so daß er es lange unter seiner Zunge birgt,

13

daß er es schonend hegt und es nicht fahren lassen will, sondern es an seinem Gaumen zurückhält,

14 اما آنچه که خورده است در معده‌اش ترش می‌شود، و در شکمش به زهرِ مار تبدیل می‌گردد.

so verwandelt sich doch seine Speise in seinen Eingeweiden: zu Otterngalle wird sie in seinem Leibe.

15 ثروتی را که بلعیده، قی خواهد کرد؛ خدا آن را از شکمش بیرون خواهد کشید.

Den Reichtum, den er verschlungen hat, muß er wieder ausspeien: aus seinem Bauche treibt Gott ihn wieder heraus.

16 آنچه خورده است مانند زهر مار تلخ شده، طعم مرگ خواهد داشت.

Otterngift hat er eingesogen: nun gibt ihm die Zunge der Viper den Tod.

17 او دیگر از نهرهای روغن زیتون، شیر و عسل لذت نخواهد برد.

Nicht darf er seine Lust mehr sehen an den Bächen, an den wogenden Strömen von Honig und Sahne.

18 زحماتش برای او ثمری نخواهد داشت و ثروتش باعث خوشی او نخواهد شد.

Das Erraffte muß er wieder herausgeben, ohne es verschlucken zu können; wieviel Gut er auch erworben hat, er darf nicht frohlocken.

19 زیرا به فقرا ظلم کرده، آنها را از خانه و زندگیشان محروم ساخته است.

Denn er hat die Armen niedergeschlagen und hilflos verkommen lassen, hat Häuser an sich gerissen, wird sie aber nicht häuslich einrichten dürfen;

20 از آنچه با حرص و طمع به چنگ آورده است هرگز ارضا نخواهد شد،

denn er kannte keine Befriedigung in seiner Gier: darum wird er auch von seinen Kostbarkeiten nichts davonbringen.

21 و از آنچه با دزدی اندوخته است لذت نخواهد برد و کامیابی او دوام نخواهد داشت.

Nichts entging seinem Fressen: darum hat sein Wohlstand keine Dauer.

22 وقتی به اوج کامیابی برسد بدبختی دامنگیر او خواهد شد.

In der Fülle seines Überflusses wird ihm enge: die ganze Gewalt des Unheils kommt über ihn.

23 هنگامی که او می‌خورد و شکم خود را پر می‌کند، خدا خشم خود را بر او نازل خواهد کرد.

Da entfesselt Gott dann, um ihm den Bauch zu füllen, seine Zornesglut gegen ihn und läßt sie als seine Speise auf ihn regnen.

24 در حالی که می‌کوشد از شمشیر آهنین فرار کند، تیری از کمانی مفرغین رها شده، در بدن او فرو خواهد رفت.

Flieht er vor der eisernen Rüstung, so durchbohrt ihn der eherne Bogen;

25 هنگامی که تیر را از بدنش بیرون می‌کشد نوک براق آن جگرش را پاره خواهد کرد و وحشت مرگ بر او چیره خواهد شد.

er zieht den Pfeil heraus, da fährt’s aus seinem Rücken hervor: ein Blutstrahl schießt aus seiner Galle, Todesschrecken brechen über ihn herein.

26 دارایی او نابود خواهد شد و آتشی ناگهانی به اموالش خواهد افتاد و آنچه را که برایش باقی مانده است خواهد بلعید.

Alles Unheil ist seinen Schätzen aufgespart: ein Feuer, das nicht (von Menschen) angefacht ist, frißt sie und verzehrt, was in seinem Zelt noch übriggeblieben ist.

27 آسمانها گناهان او را آشکار خواهند ساخت و زمین علیه او شهادت خواهد داد.

Der Himmel deckt Sündenschuld auf, und die Erde erhebt sich gegen ihn.

28 مال و ثروتش در اثر خشم خدا نابود خواهد گردید.

Was in seinem Hause zusammengescharrt liegt, wird weggeschleppt, zerrinnt (wie Wasser) am Tage des göttlichen Zorngerichts.

29 این است سرنوشتی که خدای قادر مطلق برای بدکاران تعیین کرده است.

Das ist des ruchlosen Menschen Teil von seiten Gottes und das vom Allherrn ihm zugesprochene Erbe.«