< ایوب 19 >
تا به کی میخواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ | 2 |
“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?
پیدرپی به من اهانت میکنید و از این رفتارتان شرم نمیکنید. | 3 |
On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.
اگر من خطا کردهام، خطای من چه صدمهای به شما زده است؟ | 4 |
Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.
شما خود را بهتر از من میپندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من میدانید، | 5 |
Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,
در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. | 6 |
Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.
فریاد برمیآورم و کمک میخواهم، اما هیچکس صدایم را نمیشنود و کسی به فریادم نمیرسد. | 7 |
“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.
خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. | 8 |
Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.
او عزت و فخر را از من گرفته | 9 |
Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.
و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. | 10 |
Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.
خشم او علیه من شعلهور است و او مرا دشمن خود به حساب میآورد. | 11 |
Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.
لشکریانش به پیش میتازد و بر ضد من سنگر میسازند، و گرداگردِ خیمهام اردو میزنند. | 12 |
Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.
برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاستهاند. | 13 |
“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.
بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفتهاند. | 14 |
Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.
اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار میکنند و من برای آنها بیگانه شدهام. | 15 |
Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.
خدمتکارم را صدا میکنم، حتی به او التماس مینمایم، ولی او جوابم را نمیدهد. | 16 |
Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.
نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. | 17 |
Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.
بچههای کوچک هم مرا خوار میشمارند و وقتی مرا میبینند مسخرهام میکنند. | 18 |
Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان میداشتم از من روگردان شدهاند. | 19 |
Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.
از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریختهام. | 20 |
Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.
آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. | 21 |
“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.
چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب میدهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشدهاید؟ | 22 |
Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?
ای کاش میتوانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. | 23 |
“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,
Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!
اما من میدانم که رهانندهام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ | 25 |
Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.
و میدانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! | 26 |
Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.
من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! | 27 |
O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!
چطور جرات میکنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ | 28 |
Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,
از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. | 29 |
Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”