< ایوب 19 >

آنگاه ایوب پاسخ داد: 1
Eyüp şöyle yanıtladı:
تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ 2
“Ne zamana dek beni üzecek, Sözlerinizle ezeceksiniz?
پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید. 3
On kez oldu beni aşağılıyor, Hiç utanmadan saldırıyorsunuz.
اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟ 4
Yanlış yola sapmışsam, Bu benim suçum.
شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید، 5
Kendinizi gerçekten benden üstün görüyor, Utancımı bana karşı kullanıyorsanız,
در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. 6
Bilin ki, Tanrı bana haksızlık yaptı, Beni ağıyla kuşattı.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد. 7
“İşte, ‘Zorbalık bu!’ diye haykırıyorum, ama yanıt yok, Yardım için bağırıyorum, ama adalet yok.
خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. 8
Yoluma set çekti, geçemiyorum, Yollarımı karanlığa boğdu.
او عزت و فخر را از من گرفته 9
Üzerimden onurumu soydu, Başımdaki tacı kaldırdı.
و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. 10
Her yandan yıktı beni, tükendim, Umudumu bir ağaç gibi kökünden söktü.
خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد. 11
Öfkesi bana karşı alev alev yanıyor, Beni hasım sayıyor.
لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند. 12
Orduları üstüme üstüme geliyor, Bana karşı rampalar yapıyor, Çadırımın çevresinde ordugah kuruyorlar.
برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند. 13
“Kardeşlerimi benden uzaklaştırdı, Tanıdıklarım bana büsbütün yabancılaştı.
بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند. 14
Akrabalarım uğramaz oldu, Yakın dostlarım beni unuttu.
اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام. 15
Evimdeki konuklarla hizmetçiler Beni yabancı sayıyor, Garip oldum gözlerinde.
خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد. 16
Kölemi çağırıyorum, yanıtlamıyor, Dil döksem bile.
نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. 17
Soluğum karımı tiksindiriyor, Kardeşlerim benden iğreniyor.
بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند. 18
Çocuklar bile beni küçümsüyor, Ayağa kalksam benimle eğleniyorlar.
حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند. 19
Bütün yakın dostlarım benden iğreniyor, Sevdiklerim yüz çeviriyor.
از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام. 20
Bir deri bir kemiğe döndüm, Ölümün eşiğine geldim.
آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. 21
“Ey dostlarım, acıyın bana, siz acıyın, Çünkü Tanrı'nın eli vurdu bana.
چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟ 22
Neden Tanrı gibi siz de beni kovalıyor, Etime doymuyorsunuz?
ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. 23
“Keşke şimdi sözlerim yazılsa, Kitaba geçseydi,
24
Demir kalemle, kurşunla Sonsuza dek kalsın diye kayaya kazılsaydı!
اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ 25
Oysa ben kurtarıcımın yaşadığını, Sonunda yeryüzüne geleceğini biliyorum.
و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! 26
Derim yok olduktan sonra, Yeni bedenimle Tanrı'yı göreceğim.
من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! 27
O'nu kendim göreceğim, Kendi gözlerimle, başkası değil. Yüreğim bayılıyor bağrımda!
چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ 28
Eğer, ‘Sıkıntının kökü onda olduğu için Onu kovalım’ diyorsanız,
از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. 29
Kılıçtan korkmalısınız, Çünkü kılıç cezası öfkeli olur, O zaman adaletin var olduğunu göreceksiniz.”

< ایوب 19 >