< ایوب 19 >

آنگاه ایوب پاسخ داد: 1
A Jov odgovori i reèe:
تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ 2
Dokle æete muèiti dušu moju i satirati me rijeèima?
پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید. 3
Veæ ste me deset puta naružili; nije vas stid što tako navaljujete na me?
اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟ 4
Ali ako sam doista pogriješio, pogrješka æe moja ostati kod mene.
شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید، 5
Ako li se još hoæete da dižete na me i da me korite mojom sramotom,
در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. 6
Onda znajte da me je Bog oborio i mrežu svoju razapeo oko mene.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد. 7
Eto, vièem na nepravdu, ali se ne slušam; vapijem, ali nema suda.
خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. 8
Zagradio je put moj da ne mogu proæi; na staze moje metnuo je mrak.
او عزت و فخر را از من گرفته 9
Svukao je s mene slavu moju i skinuo vijenac s glave moje.
و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. 10
Porušio me je otsvuda, da me nema; i kao drvo išèupao je nadanje moje.
خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد. 11
Raspalio se na me gnjev njegov, i uzeo me je meðu neprijatelje svoje.
لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند. 12
Vojske njegove doðoše sve zajedno i nasuše sebi put k meni, i stadoše u oko okolo šatora mojega.
برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند. 13
Braæu moju udaljio je od mene, i znanci moji tuðe se od mene.
بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند. 14
Bližnji moji ostaviše me, i znanci moji zaboraviše me.
اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام. 15
Domašnji moji i moje sluškinje gledaju me kao tuðina; stranac sam u oèima njihovijem.
خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد. 16
Zovem slugu svojega, a on se ne odziva, a molim ga ustima svojim.
نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. 17
Dah je moj mrzak ženi mojoj, a preklinjem je sinovima utrobe svoje.
بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند. 18
Ni djeca ne haju za me; kad ustanem, ruže me.
حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند. 19
Mrzak sam svjema najvjernijim svojim, i koje ljubljah postaše mi protivnici.
از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام. 20
Za kožu moju kao za meso moje prionuše kosti moje; jedva osta koža oko zuba mojih.
آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. 21
Smilujte se na me, smilujte se na me, prijatelji moji, jer se ruka Božija dotakla mene.
چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟ 22
Zašto me gonite kao Bog, i mesa mojega ne možete da se nasitite?
ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. 23
O kad bi se napisale rijeèi moje! kad bi se stavile u knjigu!
24
Pisaljkom gvozdenom i olovom na kamenu za vjeèni spomen kad bi se urezale!
اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ 25
Ali znam da je živ moj iskupitelj, i na pošljedak da æe stati nad prahom.
و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! 26
I ako se ova koža moja i rašèini, opet æu u tijelu svom vidjeti Boga.
من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! 27
Ja isti vidjeæu ga, i oèi moje gledaæe ga, a ne drugi. A bubrega mojih nestaje u meni.
چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ 28
Nego bi trebalo da reèete: zašto ga gonimo? kad je korijen besjede u meni.
از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. 29
Bojte se maèa; jer je maè osveta za bezakonje; i znajte da ima sud.

< ایوب 19 >