< ایوب 19 >
Da tok Job til orde og sa:
تا به کی میخواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ | 2 |
Hvor lenge vil I bedrøve min sjel og knuse mig med ord?
پیدرپی به من اهانت میکنید و از این رفتارتان شرم نمیکنید. | 3 |
Det er nu tiende gang I håner mig og ikke skammer eder ved å krenke mig.
اگر من خطا کردهام، خطای من چه صدمهای به شما زده است؟ | 4 |
Har jeg virkelig faret vill, da blir min villfarelse min egen sak.
شما خود را بهتر از من میپندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من میدانید، | 5 |
Vil I virkelig ophøie eder over mig og vise mig at min vanære har rammet mig med rette?
در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. | 6 |
Så vit da at Gud har gjort mig urett og satt sitt garn omkring mig!
فریاد برمیآورم و کمک میخواهم، اما هیچکس صدایم را نمیشنود و کسی به فریادم نمیرسد. | 7 |
Se, jeg roper: Vold! - men jeg får intet svar; jeg skriker om hjelp, men det er ingen rett å få.
خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. | 8 |
Min vei har han stengt, så jeg ikke kommer frem, og over mine stier legger han mørke.
او عزت و فخر را از من گرفته | 9 |
Min ære har han avklædd mig og tatt bort kronen fra mitt hode.
و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. | 10 |
Han bryter mig ned på alle kanter, så jeg går til grunne, og han rykker op mitt håp som et tre.
خشم او علیه من شعلهور است و او مرا دشمن خود به حساب میآورد. | 11 |
Han lar sin vrede brenne mot mig og akter mig som sin fiende.
لشکریانش به پیش میتازد و بر ضد من سنگر میسازند، و گرداگردِ خیمهام اردو میزنند. | 12 |
Hans hærflokker kommer alle sammen og rydder sig vei mot mig, og de leirer sig rundt om mitt telt.
برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاستهاند. | 13 |
Mine brødre har han drevet langt bort fra mig, og mine kjenninger er blitt aldeles fremmede for mig.
بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفتهاند. | 14 |
Mine nærmeste holder sig borte, og mine kjente har glemt mig.
اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار میکنند و من برای آنها بیگانه شدهام. | 15 |
Mine husfolk og mine tjenestepiker akter mig for en fremmed; jeg er en utlending i deres øine.
خدمتکارم را صدا میکنم، حتی به او التماس مینمایم، ولی او جوابم را نمیدهد. | 16 |
Kaller jeg på min tjener, så svarer han ikke; med egen munn må jeg bønnfalle ham.
نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. | 17 |
Min ånde er motbydelig for min hustru, og min vonde lukt for min mors sønner.
بچههای کوچک هم مرا خوار میشمارند و وقتی مرا میبینند مسخرهام میکنند. | 18 |
Endog barn forakter mig; vil jeg reise mig, så taler de mot mig.
حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان میداشتم از من روگردان شدهاند. | 19 |
Alle mine nærmeste venner avskyr mig, og de jeg elsket, har vendt sig mot mig.
از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریختهام. | 20 |
Mine ben trenger ut gjennem min hud og mitt kjøtt, og bare tannhinnen er ennu urørt på mig.
آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. | 21 |
Forbarm eder, forbarm eder over mig, I mine venner! For Guds hånd har rørt ved mig.
چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب میدهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشدهاید؟ | 22 |
Hvorfor forfølger I mig likesom Gud og blir ikke mette av mitt kjøtt?
ای کاش میتوانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. | 23 |
Men gid mine ord måtte bli opskrevet! Gid de måtte bli optegnet i en bok,
ja, med jerngriffel og bly for evig bli hugget inn i sten!
اما من میدانم که رهانندهام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ | 25 |
Men jeg - jeg vet min gjenløser lever, og som den siste skal han stå frem på støvet.
و میدانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! | 26 |
Og efterat denne min hud er blitt ødelagt, skal jeg ut fra mitt kjød skue Gud,
من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! | 27 |
han som jeg skal skue, mig til gode, han som mine øine skal se og ikke nogen fremmed - mine nyrer tæres bort i mitt liv.
چطور جرات میکنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ | 28 |
Når I sier: Hvor vi skal forfølge ham! - I har jo funnet skylden hos mig -
از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. | 29 |
så frykt for sverdet! For vrede er en synd som er hjemfalt til sverd. Dette sier jeg forat I skal tenke på at det kommer en dom.