ایوب 19

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

ئەیوبیش وەڵامی دایەوە:

2 تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟

«هەتا کەی گیانم ئازار دەدەن و بە قسە وردم دەکەن؟

3 پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید.

ئەمە دەیەم جارە ڕیسوام دەکەن، بەبێ شەرمی هێرشتان کردە سەرم.

4 اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟

گریمان بە ڕاستی گومڕا بووم، گومڕاییەکەم بەسەر خۆم دەشکێتەوە.

5 شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید،

ئەگەر بەڕاستی ئێوە خۆتان لە من بە گەورەتر دادەنێن و شەرمەزارییەکەی من لە دژی خۆم بەکاردەهێنن،

6 در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است.

ئەوا با لەلاتان زانراو بێت، خودا خۆی منی خوار کردووەتەوە و تۆڕەکەی بەدەورمدا ڕاکێشا.

7 فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد.

«هەرچەندە لەبەر ستەم هاوار دەکەم، بەڵام وەڵامم نادرێتەوە، هاوار دەهێنم، بەڵام دادپەروەری نییە.

8 خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است.

ڕێی لێ گرتم و ناپەڕمەوە، تاریکی خستووەتە سەر ڕێڕەوم.

9 او عزت و فخر را از من گرفته

شکۆمەندییەکەمی لێم داماڵی و تاجەکەی سەرمی لێکردەوە.

10 و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است.

لە هەموو لایەکەوە منی ڕووخاند تاوەکو نەمێنم و هیوای منی وەک دار هەڵکەند.

11 خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد.

تووڕەیی خۆی بەسەرمدا داگیرساند و بە دوژمنی خۆی دانام.

12 لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند.

پەلاماردەرەکانی پێکەوە هاتن و سەنگەریان لە دژی من لێدا و لە دەوری چادرەکەم خۆیان دامەزراند.

13 برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند.

«کەسوکاری منی لێم دوورخستەوە و ناسیاوەکانم لێم بوون بە بێگانە.

14 بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند.

خزمەکانم وازیان لێ هێنام و ئەوانەی منیان ناسی لەبیریان کردم.

15 اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام.

میوان و کارەکەرەکانم وەک بیانی دایاننام، وەک نامۆیەک مامەڵەم لەگەڵ دەکەن.

16 خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد.

بانگی خزمەتکارەکەی خۆمم کرد بەڵام وەڵامی نەدایەوە، هەرچەندە بە دەمی خۆم لێی پاڕامەوە.

17 نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند.

بۆنم ناخۆش بووە لەلای ژنەکەم و قێزەونم لەلای جگەرگۆشەکانم.

18 بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند.

تەنانەت منداڵانیش سووکایەتییان پێکردم، کە هەستم، باسی من دەکەن.

19 حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند.

هەموو دۆستەکانم ڕقیان لێم بووەوە و ئەوانەی خۆشم دەویستن لە دژم هەڵگەڕانەوە.

20 از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام.

ئێسکم بە پێست و گۆشتمەوە نووساوە و بە خۆم و پووکمەوە دەرباز بووم.

21 آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است.

«بەزەییتان پێم بێتەوە، بەزەییتان پێم بێتەوە ئەی هاوڕێیان، چونکە دەستی خودا لێی داوم.

22 چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟

بۆچی ئێوەش وەک خودا ڕاوم دەنێن؟ لە گۆشتم تێر نابن؟

23 ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم.

«خۆزگە وشەکانم دەنووسرانەوە، خۆزگە لەناو تۆمارێکدا وێنەیان دەکێشرا،

24

خۆزگە بە پێنووسی ئاسن لەسەر قورقوشم دەنووسران یان بۆ هەتاهەتایە لەسەر بەرد هەڵدەکۆڵران.

25 اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛

بەڵام من زانیم ئەوەی کە دەمکڕێتەوە زیندووە و لە کۆتاییدا لەسەر زەوی ڕاست دەبێتەوە.

26 و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید!

پاش ئەوەی ئەم پێستەم لەناودەچێت، هەر لە جەستەی خۆم خودا دەبینم.

27 من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی!

ئەوەی من بۆ خۆم دەیبینم و چاوەکانم تەماشا دەکەن، نەک یەکێکی دیکە، لە ناخمەوە تامەزرۆی ئەوەم!

28 چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟

«ئەگەر ئێوە دەڵێن:”چەند ڕاوی دەنێین، چونکە ڕەگی کێشەکە لەلای ئەوە،“

29 از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد.

لە خۆتان بترسن لە ڕووی شمشێر، چونکە تووڕەیی سزای شمشێر دەهێنێت، ئیتر دەزانن کە دادوەری هەیە.»