< ایوب 19 >

آنگاه ایوب پاسخ داد: 1
But Job answered and said:
تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ 2
How long will ye vex my soul, And break me in pieces with words?
پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید. 3
These ten times have ye reviled me; Without shame do ye stun me!
اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟ 4
And be it, indeed, that I have erred, My error abideth with myself.
شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید، 5
Since, indeed, ye magnify yourselves against me, And plead against me my reproach,
در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. 6
Know then that it is God who hath brought me low; He hath encompassed me with his net.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد. 7
Behold, I complain of wrong, but receive no answer; I cry aloud, but obtain no justice.
خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. 8
He hath fenced up my way, so that I cannot pass, And hath set darkness in my paths.
او عزت و فخر را از من گرفته 9
He hath stripped me of my glory, And taken the crown from my head.
و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. 10
He hath destroyed me on every side, and I am gone! He hath torn up my hope like a tree.
خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد. 11
He kindleth his anger against me, And counteth me as his enemy.
لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند. 12
His troops advance together against me; They throw up for themselves a way to me, And encamp around my dwelling.
برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند. 13
My brethren he hath put far from me, And my acquaintance are wholly estranged from me.
بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند. 14
My kinsfolk have forsaken me, And my bosom friends have forgotten me.
اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام. 15
The foreigners of my house, yea, my own maid-servants, regard me as a stranger; I am an alien in their eyes.
خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد. 16
I call my servant, and he maketh no answer; With my own mouth do I entreat him.
نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. 17
My breath is become strange to my wife, And my prayers also to my own mother's sons.
بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند. 18
Even young children despise me; When I rise up, they speak against me.
حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند. 19
All my bosom friends abhor me, And they whom I loved are turned against me.
از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام. 20
My bones cleave to my flesh and my skin, And I have scarcely escaped with the skin of my teeth.
آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. 21
Have pity upon me, O ye my friends! have pity upon me; For the hand of God hath smitten me!
چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟ 22
Why do ye persecute me like God, And are not satisfied with my flesh?
ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. 23
O that my words were now written! O that they were marked down in a scroll!
24
That with an iron pen, and with lead, They were engraven upon the rock for ever!
اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ 25
Yet I know that my Vindicator liveth, And will hereafter stand up on the earth;
و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! 26
And though with my skin this body be wasted away, Yet without my flesh shall I see God.
من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! 27
Yea, I shall see him my friend; My eyes shall behold him, and not another: For this, my soul panteth within me.
چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ 28
Since ye say, “How may we persecute him, And find grounds of accusation against him?”
از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. 29
Be ye afraid of the sword! For malice is a crime for the sword; That ye may know that judgment cometh.

< ایوب 19 >