ایوب 19
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
Then Job answered and said,
| تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ | 2 |
How long will you vex my soul, and destroy me with words? only know that the Lord has dealt with me thus.
| پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید. | 3 |
You speak against me; you do not feel for me, but bear hard upon me.
| اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟ | 4 |
Yes verily, I have erred in truth, (but the error abides with myself) in having spoken words which it was not right [to speak]; and my words err, and are unreasonable.
| شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید، | 5 |
But alas! for you magnify yourselves against me, and insult me with reproach.
| در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. | 6 |
Know then that it is the Lord that has troubled [me], and has raised his bulwark against me.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد. | 7 |
Behold, I laugh at reproach; I will not speak: [or] I will cry out, but [there is] nowhere judgment.
| خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. | 8 |
I am fenced round about, and can by no means escape: he has set darkness before my face.
| او عزت و فخر را از من گرفته | 9 |
And he has stripped me of my glory, and has taken the crown from my head.
| و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. | 10 |
He has torn me around about, and I am gone: and he has cut off my hope like a tree.
| خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد. | 11 |
And he has dreadfully handled me in anger, and has counted me for an enemy.
| لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند. | 12 |
His troops also came upon me with one accord, liars in wait compassed my ways.
| برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند. | 13 |
My brethren have stood aloof from me; they have recognized strangers [rather] than me: and my friends have become pitiless.
| بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند. | 14 |
My nearest of kin have not acknowledged me, and they that knew my name, have forgotten me.
| اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام. | 15 |
[As for] my household, and my maidservants, I was a stranger before them.
| خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد. | 16 |
I called my servant, and he listened not; and my mouth entreated [him].
| نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. | 17 |
And I implored my wife, and earnestly entreated the sons of my concubines.
| بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند. | 18 |
But they rejected me for ever; whenever I rise up, they speak against me.
| حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند. | 19 |
They that saw me abhorred me: the very persons whom I had loved, rose up against me.
| از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام. | 20 |
My flesh is corrupt under my skin, and my bones are held in [my] teeth.
| آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. | 21 |
Pity me, pity me, O friends; for it is the hand of the Lord that has touched me.
| چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟ | 22 |
Therefore do you persecute me as also the Lord [does], and are not satisfied with my flesh?
| ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. | 23 |
For oh that my words were written, and that they were recorded in a book forever,
| 24 |
with an iron pen and lead, or graven in the rocks!
| اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ | 25 |
For I know that he is eternal who is about to deliver me,
| و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! | 26 |
[and] to raise up upon the earth my skin that endures these [sufferings]: for these things have been accomplished to me of the Lord;
| من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! | 27 |
which I am conscious of in myself, which mine eye has seen, and not another, but all have been fulfilled to me in [my] bosom.
| چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ | 28 |
But if you shall also say, What shall we say before him, and [so] find the root of the matter in him?
| از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. | 29 |
Do you also beware of deceit: for wrath will come upon transgressors; and then shall they know where their substance is.
