< ایوب 19 >

آنگاه ایوب پاسخ داد: 1
And Job answered and said,
تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ 2
How long will ye vex my soul, and crush me with words?
پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید. 3
These ten times have ye reproached me; ye are not ashamed to stupefy me.
اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟ 4
And be it [that] I have erred, mine error remaineth with myself.
شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید، 5
If indeed ye will magnify yourselves against me, and prove against me my reproach,
در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. 6
Know now that God hath overthrown me, and hath surrounded me with his net.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد. 7
Behold, I cry out of wrong, and I am not heard; I cry aloud, but there is no judgment.
خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. 8
He hath hedged up my way that I cannot pass, and he hath set darkness in my paths.
او عزت و فخر را از من گرفته 9
He hath stripped me of my glory, and taken the crown from my head.
و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. 10
He breaketh me down on every side, and I am gone; and my hope hath he torn up as a tree.
خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد. 11
And he hath kindled his anger against me, and hath counted me unto him as one of his enemies.
لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند. 12
His troops have come together and cast up their way against me, and have encamped round about my tent.
برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند. 13
He hath put my brethren far from me, and mine acquaintance are quite estranged from me.
بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند. 14
My kinsfolk have failed, and my known friends have forgotten me.
اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام. 15
The sojourners in my house and my maids count me as a stranger; I am an alien in their sight.
خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد. 16
I called my servant, and he answered not; I entreated him with my mouth.
نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. 17
My breath is strange to my wife, and my entreaties to the children of my [mother's] womb.
بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند. 18
Even young children despise me; I rise up, and they speak against me.
حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند. 19
All my intimate friends abhor me, and they whom I loved are turned against me.
از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام. 20
My bones cleave to my skin and to my flesh, and I am escaped with the skin of my teeth.
آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. 21
Have pity upon me, have pity upon me, ye my friends; for the hand of God hath touched me.
چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟ 22
Why do ye persecute me as God, and are not satisfied with my flesh?
ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. 23
Oh would that my words were written! oh that they were inscribed in a book!
24
That with an iron style and lead they were graven in the rock for ever!
اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ 25
And [as for] me, I know that my Redeemer liveth, and the Last, he shall stand upon the earth;
و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! 26
And [if] after my skin this shall be destroyed, yet from out of my flesh shall I see God;
من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! 27
Whom I shall see for myself, and mine eyes shall behold, and not another: — my reins are consumed within me.
چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ 28
If ye say, How shall we persecute him? when the root of the matter is found in me,
از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. 29
Be ye yourselves afraid of the sword! for the sword is fury against misdeeds, that ye may know there is a judgment.

< ایوب 19 >