ایوب 19
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
Saa tog Job til Orde og svarede:
| تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ | 2 |
Hvor længe vil I krænke min Sjæl og slaa mig sønder med Ord?
| پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید. | 3 |
I haaner mig nu for tiende Gang, mishandler mig uden Skam.
| اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟ | 4 |
Har jeg da virkelig fejlet, hænger der Fejl ved mig?
| شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید، | 5 |
Eller gør I jer store imod mig og revser mig ved at smæde?
| در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. | 6 |
Saa vid da, at Gud har bøjet min Ret, omspændt mig med sit Net.
| فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد. | 7 |
Se, jeg skriger: Vold! men faar ikke Svar, raaber om Hjælp, der er ingen Ret.
| خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. | 8 |
Han spærred min Vej, jeg kom ikke frem, han hylled mine Stier i Mørke;
| او عزت و فخر را از من گرفته | 9 |
han klædte mig af for min Ære, berøved mit Hoved Kronen,
| و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. | 10 |
brød mig ned overalt, saa jeg maa bort, oprykked mit Haab som Træet;
| خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد. | 11 |
hans Vrede blussede mod mig, han regner mig for sin Fjende;
| لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند. | 12 |
samlede rykker hans Flokke frem og bryder sig Vej imod mig, de lejrer sig om mit Telt.
| برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند. | 13 |
Mine Brødre har fjernet sig fra mig, Venner er fremmede for mig,
| بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند. | 14 |
mine nærmeste og Kendinge holder sig fra mig, de, der er i mit Hus, har glemt mig;
| اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام. | 15 |
mine Piger regner mig for en fremmed, vildfremmed er jeg i deres Øjne;
| خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد. | 16 |
ej svarer min Træl, naar jeg kalder, jeg maa trygle ham med min Mund;
| نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. | 17 |
ved min Aande væmmes min Hustru, mine egne Brødre er jeg en Stank;
| بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند. | 18 |
selv Drenge agter mig ringe, naar jeg rejser mig, taler de mod mig;
| حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند. | 19 |
Standsfæller væmmes til Hobe ved mig, de, jeg elskede, vender sig mod mig.
| از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام. | 20 |
Benene hænger fast ved min Hud, med Kødet i Tænderne slap jeg bort.
| آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. | 21 |
Naade, mine Venner, Naade, thi Guds Haand har rørt mig!
| چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟ | 22 |
Hvi forfølger og I mig som Gud og mættes ej af mit Kød?
| ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. | 23 |
Ak, gid mine Ord blev skrevet op, blev tegnet op i en Bog,
| 24 |
med Griffel af Jern, med Bly indristet i Klippen for evigt!
| اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ | 25 |
Men jeg ved, at min Løser lever, over Støvet vil en Forsvarer staa frem.
| و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! | 26 |
Naar min sønderslidte Hud er borte, skal jeg ud fra mit Kød skue Gud,
| من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! | 27 |
hvem jeg skal se paa min Side; ham skal mine Øjne se, ingen fremmed! Mine Nyrer forgaar i mit Indre!
| چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ | 28 |
Naar I siger: »Hor vi skal forfølge ham, Sagens Rod vil vi udfinde hos ham!«
| از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. | 29 |
saa tag jer i Vare for Sværdet; thi Vrede rammer de lovløse, at I skal kende, der kommer en Dom!
