< ایوب 19 >

آنگاه ایوب پاسخ داد: 1
Job progovori i reče:
تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ 2
“TÓa dokle ćete mučit' dušu moju, dokle ćete me riječima satirat'?
پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید. 3
Već deseti put pogrdiste mene i stid vas nije što me zlostavljate.
اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟ 4
Pa ako sam zastranio doista, na meni moja zabluda ostaje.
شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید، 5
Mislite li da ste me nadjačali i krivnju moju da ste dokazali?
در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. 6
Znajte: Bog je to mene pritisnuo i svojom me je on stegnuo mrežom.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد. 7
Vičem: 'Nasilje!' - nema odgovora; vapijem - ali za me pravde nema.
خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. 8
Sa svih strana put mi je zagradio, sve staze moje u tminu zavio.
او عزت و فخر را از من گرفته 9
Slavu je moju sa mene skinuo, sa moje glave strgnuo je krunu.
و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. 10
Podsijeca me odasvud te nestajem; k'o drvo, nadu mi je iščupao.
خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد. 11
Raspalio se gnjev njegov na mene i svojim me drži neprijateljem.
لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند. 12
U bojnom redu pristižu mu čete, putove proti meni nasipaju, odasvud moj opkoljavaju šator.
برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند. 13
Od mene su se udaljila braća, otuđili se moji poznanici.
بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند. 14
Nestade bližnjih mojih i znanaca, gosti doma mog zaboraviše me.
اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام. 15
Sluškinjama sam svojim kao stranac, neznanac sam u njihovim očima.
خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد. 16
Slugu zovnem, a on ne odgovara i za milost ga moram zaklinjati.
نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. 17
Mojoj je ženi dah moj omrznuo, gadim se djeci vlastite utrobe.
بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند. 18
I deranima na prezir tek služim, ako se dignem, rugaju se meni.
حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند. 19
Pouzdanicima sam svojim mrzak, protiv mene su oni koje ljubljah.
از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام. 20
Kosti mi se za kožu prilijepiše, osta mi jedva koža oko zuba.
آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. 21
Smilujte mi se, prijatelji moji, jer Božja me je ruka udarila.
چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟ 22
Zašto da me k'o Bog sam progonite, zar se niste moga nasitili mesa?
ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. 23
O, kad bi se riječi moje zapisale i kad bi se u mjed tvrdu urezale;
24
kad bi se željeznim dlijetom i olovom u spomen vječan u stijenu uklesale!
اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ 25
Ja znadem dobro: moj Izbavitelj živi i posljednji će on nad zemljom ustati.
و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! 26
A kad se probudim, k sebi će me dići: iz svoje ću puti tad vidjeti Boga.
من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! 27
Njega ja ću kao svojega gledati, i očima mojim neće biti stranac: za njime srce mi čezne u grudima.
چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ 28
Kad kažete: 'Kako ćemo ga goniti? Koji ćemo razlog protiv njega naći?',
از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. 29
mača tad se bojte: grijehu mač je kazna. Saznat ćete tada da imade suda!”

< ایوب 19 >