< ایوب 19 >

آنگاه ایوب پاسخ داد: 1
Тогава Иов в отговор рече:
تا به کی می‌خواهید عذابم بدهید و با سخنانتان مرا خرد کنید؟ 2
До кога ще оскърбявате душата ми, И ще ме съкрушавате с думи?
پی‌درپی به من اهانت می‌کنید و از این رفتارتان شرم نمی‌کنید. 3
Десет пъти вече стана ме укорявате, Но пак не ви е срам, че ми смайвате главата.
اگر من خطا کرده‌ام، خطای من چه صدمه‌ای به شما زده است؟ 4
Даже ако наистина съм съгрешил, Грешката ми остава с мене.
شما خود را بهتر از من می‌پندارید و این مصیبت مرا نتیجهٔ گناه من می‌دانید، 5
Ако непременно искате да се големеете над мене И да хвърляте против мене укора ми,
در حالی که این خداست که مرا به چنین روزی انداخته و در دام خود گرفتار کرده است. 6
Знайте сега, че Бог ме повали И ме обиколи с мрежата Си.
فریاد برمی‌آورم و کمک می‌خواهم، اما هیچ‌کس صدایم را نمی‌شنود و کسی به فریادم نمی‌رسد. 7
Ето, викам: Неправда! Но няма кой да ме чуе; Издавам вик за помощ, но няма съд.
خدا راهم را سد کرده و روشنایی مرا به تاریکی مبدل نموده است. 8
Той е преградил пътя ми, та не мога да премина, И турил е тъмнина в пътеките ми,
او عزت و فخر را از من گرفته 9
Съблякъл ме е от славата ми, И отнел е венеца от главата ми.
و از هر طرف مرا خرد کرده است. او مرا از پا درآورده و درخت امیدم را از ریشه برکنده است. 10
Съкрушил ме е отвсякъде, и аз отивам; И изкоренил е надеждата ми като дърво.
خشم او علیه من شعله‌ور است و او مرا دشمن خود به حساب می‌آورد. 11
Запалил е тоже против мене гнева Си, И счита ме като един от враговете Си.
لشکریانش به پیش می‌تازد و بر ضد من سنگر می‌سازند، و گرداگردِ خیمه‌ام اردو می‌زنند. 12
Полковете Му настъпват заедно, Та заздравяват пътя си против мене, И разполагат се в стан около шатъра ми.
برادرانم را از من دور کرده است، و آشنایانم بر ضد من برخاسته‌اند. 13
Отдалечил е от мене братята ми; И ония, които ме познаваха, станаха съвсем чужди за мене.
بستگانم از من روگردانیده و همهٔ دوستانم مرا ترک گفته‌اند. 14
Оставиха ме ближните ми, И забравиха ме познайниците ми.
اهل خانه و حتی خدمتکارانم با من مانند یک غریبه رفتار می‌کنند و من برای آنها بیگانه شده‌ام. 15
Ония, които живеят в дома ми, И слугините ми считат ме като чужд; Странен станах в очите им.
خدمتکارم را صدا می‌کنم، حتی به او التماس می‌نمایم، ولی او جوابم را نمی‌دهد. 16
Викам слугата си, и не отговаря, При все че с устата си му се моля.
نَفَسم برای زنم مشمئزکننده است، و برادرانم طاقت تحمل مرا ندارند. 17
Дъхът ми е отвратителен на жена ми, И дъхът ми на чадата на чреслата ми.
بچه‌های کوچک هم مرا خوار می‌شمارند و وقتی مرا می‌بینند مسخره‌ام می‌کنند. 18
И самите малки деца ме презират; Когато ставам говорят против мене.
حتی نزدیکترین دوستانم از من منزجرند و آنانی که دوستشان می‌داشتم از من روگردان شده‌اند. 19
Всичките ми по-близки приятели се погнусяват от мене; И ония, които възлюбих, обърнаха се против мене.
از من پوست و استخوانی بیش نمانده است، به زحمت از چنگ مرگ گریخته‌ام. 20
Костите ми залепват за кожата ми и за месата ми; И отървах се само с кожата на зъбите си.
آه ای دوستان، به من رحم کنید، زیرا دست خدا بر من سنگین شده است. 21
Смилете се за мене, смилете се за мене, вие приятели мои! Защото ръката Божия се допря до мене.
چرا شما هم مثل خدا مرا عذاب می‌دهید؟ آیا از خوردن گوشت بدنم سیر نشده‌اید؟ 22
Защо ме гоните като че ли сте Бог, И не се насищате от плътта ми?
ای کاش می‌توانستم درد دلم را با قلمی آهنین برای همیشه در دل سنگ بنویسم. 23
О, да можеха да се напишат думите ми! Да се начертаеха на книга!
24
Да се издълбаеха на скала за всегда С желязна писалка и олово!
اما من می‌دانم که رهاننده‌ام زنده است و سرانجام بر زمین خواهد ایستاد؛ 25
Защото зная, че е жив Изкупителят ми, И че в последно време ще застане на земята;
و می‌دانم حتی بعد از اینکه بدن من هم بپوسد، خدا را خواهم دید! 26
И, като изтлее след кожата ми това тяло, Пак вън от плътта си ще видя Бога:
من خود با این چشمانم او را خواهم دید! چه امید پرشکوهی! 27
Когото сам аз ще видя, И очите ми ще гледат, и то не като чужденец, За тая гледка дробовете ми се топят дълбоко в мене.
چطور جرات می‌کنید به آزار من ادامه دهید و بگویید: «مقصر خودش است»؟ 28
Ако кажете, Как ще го гоним, Тъй като причината на това страдание се намира в самия него!
از شمشیر مجازات خدا بترسید و بدانید که او شما را داوری خواهد کرد. 29
Тогава бойте се от меча; Защото гневни са наказанията, нанесени от меча, За да познаете, че има съд.

< ایوب 19 >