< ایوب 17 >

روحم در هم شکسته، پایان زندگی من فرا رسیده و قبر آماده است تا مرا در خود جای دهد. 1
Mon souffle se perd, Mes jours s’éteignent, Le sépulcre m’attend.
مسخره‌کنندگان دور مرا گرفته‌اند. آنها را در همه جا می‌بینم. 2
Je suis environné de moqueurs, Et mon œil doit contempler leurs insultes.
هیچ‌کس بر بی‌گناهی من گواهی نمی‌دهد زیرا تو ای خدا، به ایشان حکمت نداده‌ای تا بتوانند مرا یاری دهند. ای خدا، نگذار آنها پیروز شوند. 3
Sois auprès de toi-même ma caution; Autrement, qui répondrait pour moi?
4
Car tu as fermé leur cœur à l’intelligence; Aussi ne les laisseras-tu pas triompher.
کسی که برای منفعت خویش بر ضد دوستانش سخن گوید، فرزندانش کور خواهند شد. 5
On invite ses amis au partage du butin, Et l’on a des enfants dont les yeux se consument.
خدا مرا مایهٔ تمسخر مردم گردانیده است و آنها به صورتم تف می‌اندازند. 6
Il m’a rendu la fable des peuples, Et ma personne est un objet de mépris.
چشمانم از گریه تار شده و از من سایه‌ای بیش باقی نمانده است. 7
Mon œil est obscurci par la douleur; Tous mes membres sont comme une ombre.
مردان درستکار وقتی مرا می‌بینند دچار حیرت می‌شوند. ولی سرانجام آدمهای بی‌گناه بر اشخاص نابکار پیروز خواهند شد، 8
Les hommes droits en sont stupéfaits, Et l’innocent se soulève contre l’impie.
و پاکان و درستکاران پیش خواهند رفت و قویتر و قویتر خواهند شد. 9
Le juste néanmoins demeure ferme dans sa voie, Celui qui a les mains pures se fortifie de plus en plus.
اگر می‌توانید استدلال بهتری ارائه کنید، گرچه در بین شما که مقابل من ایستاده‌اید آدم فهمیده‌ای نمی‌بینم. 10
Mais vous tous, revenez à vos mêmes discours, Et je ne trouverai pas un sage parmi vous.
روزهای من سپری شده، امیدهایم به باد فنا رفته و آرزوهای دلم برآورده نشده است. 11
Quoi! Mes jours sont passés, mes projets sont anéantis, Les projets qui remplissaient mon cœur…
دوستانم شب را روز و روز را شب می‌گویند! چگونه حقیقت را وارونه جلوه می‌دهند! 12
Et ils prétendent que la nuit c’est le jour, Que la lumière est proche quand les ténèbres sont là!
اگر بمیرم، در تاریکی فرو رفته و قبر را پدر و کرم را مادر و خواهر خود خواهم خواند. (Sheol h7585) 13
C’est le séjour des morts que j’attends pour demeure, C’est dans les ténèbres que je dresserai ma couche; (Sheol h7585)
14
Je crie à la fosse: Tu es mon père! Et aux vers: Vous êtes ma mère et ma sœur!
پس امید من کجاست؟ آیا کسی می‌تواند آن را پیدا کند؟ 15
Mon espérance, où donc est-elle? Mon espérance, qui peut la voir?
نه، امیدم با من به گور می‌رود و با هم در دل خاک خواهیم خوابید! (Sheol h7585) 16
Elle descendra vers les portes du séjour des morts, Quand nous irons ensemble reposer dans la poussière. (Sheol h7585)

< ایوب 17 >