ایوب 16

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

И отвечал Иов и сказал:

2 من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید.

слышал я много такого; жалкие утешители все вы!

3 آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟

Будет ли конец ветреным словам? и что побудило тебя так отвечать?

4 اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم.

И я мог бы так же говорить, как вы, если бы душа ваша была на месте души моей; ополчался бы на вас словами и кивал бы на вас головою моею;

5 اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم.

подкреплял бы вас языком моим и движением губ утешал бы.

6 هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد.

Говорю ли я, не утоляется скорбь моя; перестаю ли, что отходит от меня?

7 خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای.

Но ныне Он изнурил меня. Ты разрушил всю семью мою.

8 ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند.

Ты покрыл меня морщинами во свидетельство против меня; восстает на меня изможденность моя, в лицо укоряет меня.

9 خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد.

Гнев Его терзает и враждует против меня, скрежещет на меня зубами своими; неприятель мой острит на меня глаза свои.

10 مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند.

Разинули на меня пасть свою; ругаясь бьют меня по щекам; все сговорились против меня.

11 خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند.

Предал меня Бог беззаконнику и в руки нечестивым бросил меня.

12 من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است.

Я был спокоен, но Он потряс меня; взял меня за шею и избил меня и поставил меня целью для Себя.

13 با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد.

Окружили меня стрельцы Его; Он рассекает внутренности мои и не щадит, пролил на землю желчь мою,

14 او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند.

пробивает во мне пролом за проломом, бежит на меня, как ратоборец.

15 لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام.

Вретище сшил я на кожу мою и в прах положил голову мою.

16 از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است.

Лицо мое побагровело от плача, и на веждах моих тень смерти,

17 ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست.

при всем том, что нет хищения в руках моих, и молитва моя чиста.

18 ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد.

Земля! не закрой моей крови, и да не будет места воплю моему.

19 من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند.

И ныне вот на небесах Свидетель мой, и Заступник мой в вышних!

20 دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم

Многоречивые друзья мои! К Богу слезит око мое.

21 و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند.

О, если бы человек мог иметь состязание с Богом, как сын человеческий с ближним своим!

22 زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست.

Ибо летам моим приходит конец, и я отхожу в путь невозвратный.