ایوب 16
| آنگاه ایوب پاسخ داد: | 1 |
Hiob antwortete und sprach:
| من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید. | 2 |
Dergleichen habe ich vieles gehört, leidige Tröster seid ihr insgesamt.
| آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟ | 3 |
Sind die windigen Reden nun zu Ende? oder was reizt dich zum Erwidern?
| اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم. | 4 |
Auch ich könnte sprechen wie ihr, wäre euch nur zu Mute, wie mir zu Mute ist, könnte Reden wider euch zusammendrechseln und den Kopf über euch schütteln,
| اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم. | 5 |
euch stärken mit meinem Mund, und meiner Lippen Beileid sollte lindern!
| هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد. | 6 |
Mag ich reden - mein Schmerz wird nicht gelindert, und unterlasse ich's - was wird dann von mir weichen?
| خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای. | 7 |
Hat er doch nunmehr meine Kraft erschöpft - verödet hast du meinen ganzen Kreis,
| ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند. | 8 |
hast mich gepackt, das muß als Zeugnis gelten! Mein eignes Siechtum tritt wider mich auf, ins Angesicht hinein verklagt es mich.
| خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد. | 9 |
Sein Grimm zerfleischt und befehdet mich, er fletscht gegen mich seine Zähne; als mein Widersacher wetzt er seine Augen wider mich.
| مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند. | 10 |
Man reißt gegen mich das Maul auf, schlägt mich schmählich auf die Wangen; insgesamt rotten sie sich gegen mich zusammen.
| خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند. | 11 |
Gott giebt mich Frevlern preis und in der Gottlosen Hände stürzt er mich.
| من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است. | 12 |
Ich lebte ruhig, da zerschmetterte er mich, packte mich beim Genick und schüttelte mich und stellte mich als Zielscheibe für sich auf.
| با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد. | 13 |
Es umschwirren mich seine Pfeile; erbarmungslos spaltet er meine Nieren, gießt auf die Erde meine Galle.
| او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند. | 14 |
Bresche auf Bresche legt er in mich, stürmt gegen mich an wie ein Kriegsheld.
| لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام. | 15 |
Härenes Gewand habe ich um meine Haut genäht, habe in den Staub mein Horn gebohrt.
| از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است. | 16 |
Mein Antlitz ist hochgerötet vom Weinen, und tiefes Dunkel ruht auf meinen Wimpern,
| ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست. | 17 |
obwohl kein Frevel an meinen Händen, und mein Gebet lauter ist.
| ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد. | 18 |
O Erde, bedecke nicht mein Blut! Mein Wehruf finde keine Ruhestatt!
| من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند. | 19 |
Schon jetzt ist im Himmel mein Zeuge, und mein Bürge in der Höhe.
| دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم | 20 |
Meine Freunde spotten mein - zu Gott blickt thränend mein Auge empor,
| و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند. | 21 |
daß er dem Manne Recht schaffe gegen Gott und zwischen dem Menschen und seinem Freund entscheide.
| زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست. | 22 |
Denn nur noch wenige Jahre werden kommen, und den Pfad ohne Rückkehr muß ich wandeln.
