ایوب 16

1 آنگاه ایوب پاسخ داد:

Et Job prit la parole, et dit:

2 من از این حرفها زیاد شنیده‌ام. همهٔ شما تسلی‌دهندگان مزاحم هستید.

J'ai souvent entendu de pareils discours; vous êtes tous des consolateurs fâcheux.

3 آیا این سخنان بیهودهٔ شما پایانی ندارد؟ چه کسی شما را مجبور کرده این همه بحث کنید؟

N'y aura-t-il point de fin à ces discours en l'air? Et qu'est-ce qui te force à me répondre?

4 اگر به جای شما بودم من هم می‌توانستم همین حرفها را بزنم و سرم را تکان داده، شما را به باد انتقاد و ریشخند بگیرم.

Moi aussi, je parlerais comme vous, si vous étiez à ma place. J'accumulerais des paroles contre vous; je hocherais la tête sur vous;

5 اما این کار را نمی‌کردم، بلکه طوری صحبت می‌کردم که حرفهایم به شما کمکی بکند. سعی می‌کردم شما را تسلی داده، غمتان را برطرف سازم.

Je vous fortifierais avec ma bouche, et le mouvement de mes lèvres vous soulagerait.

6 هر چه سخن می‌گویم ناراحتی و غصه‌ام کاهش نمی‌یابد. اگر هم سکوت کنم و هیچ حرف نزنم، این نیز درد مرا دوا نخواهد کرد.

Si je parle, ma douleur ne sera point soulagée. Si je me tais, en sera-t-elle diminuée?

7 خدایا، تو مرا از زندگی خسته کرده و خانواده‌ام را از من گرفته‌ای.

Maintenant il m'a épuisé. Tu as dévasté toute ma famille,

8 ای خدا، تو آنچنان مرا در سختیها قرار داده‌ای که از من پوست و استخوانی بیش نمانده است و دوستانم این را دلیل گناهان من می‌دانند.

Tu m'as saisi, et cela témoigne contre moi; ma maigreur s'est élevée contre moi, elle m'accuse en face.

9 خدا مرا به چشم یک دشمن نگاه می‌کند و در خشم خود گوشت بدنم را می‌درد.

Sa fureur m'a déchiré, et s'est acharnée sur moi. Il a grincé des dents contre moi; mon ennemi aiguise contre moi ses yeux.

10 مردم مرا مسخره می‌کنند و دور من جمع شده، به صورتم سیلی می‌زنند.

Ils ont ouvert contre moi leur bouche; ils m'ont frappé à la joue pour m'outrager; ils se réunissent tous ensemble contre moi.

11 خدا مرا به دست گناهکاران سپرده است، به دست آنانی که شرور و بدکارند.

Dieu m'a livré à l'impie; il m'a jeté aux mains des méchants.

12 من در کمال آرامش زندگی می‌کردم که ناگاه خدا گلوی مرا گرفت و مرا پاره‌پاره کرد. اکنون نیز مرا هدف تیرهای خود قرار داده است.

J'étais en repos, et il m'a écrasé; il m'a saisi à la gorge, et il m'a brisé. Il m'a posé en butte à ses traits.

13 با بی‌رحمی از هر سو تیرهای خود را به سوی من رها می‌کند و بدن مرا زخمی می‌سازد.

Ses flèches m'environnent; il me perce les reins, et ne m'épargne pas; il répand à terre mon fiel.

14 او مانند یک جنگجو پی‌درپی به من حمله می‌کند.

Il me fait plaie sur plaie; il court sur moi comme un guerrier.

15 لباس ماتم پوشیده، به خاک ذلت نشسته‌ام.

J'ai cousu un sac sur ma peau; j'ai souillé mon front dans la poussière;

16 از بس گریه کرده‌ام چشمانم سرخ شده و تاریکی بر دیدگانم سایه افکنده است.

J'ai le visage tout enflammé, à force de pleurer, et l'ombre de la mort est sur mes paupières,

17 ولی من بی‌گناهم و دعایم بی‌ریاست.

Quoiqu'il n'y ait point de crime dans mes mains, et que ma prière soit pure.

18 ای زمین، خون مرا پنهان نکن؛ بگذار خونم از جانب من بانگ اعتراض برآورد.

O terre, ne cache point mon sang, et qu'il n'y ait aucun lieu où s'arrête mon cri!

19 من شاهدی در آسمان دارم که از من حمایت می‌کند.

A présent même, voici, j'ai mon témoin dans les cieux, et mon garant dans les hauts lieux.

20 دوستانم مرا مسخره می‌کنند، ولی من اشکهای خود را در حضور خدا می‌ریزم

Mes amis se moquent de moi: c'est vers Dieu que mon œil se tourne en pleurant,

21 و به او التماس می‌کنم تا مثل شخصی که به حرفهای دوستش گوش می‌دهد، به سخنانم توجه کند.

Pour qu'il décide entre l'homme et Dieu, entre le fils d'Adam et son semblable.

22 زیرا به‌زودی باید به راهی بروم که از آن بازگشتی نیست.

Car les années qui me sont comptées s'en vont, et j'entre dans un chemin d'où je ne reviendrai pas!